De Moskee is gebouwd rond 1500 en is een hoogwaardig heiligdom in Ahmedabad. Op de centrale mihrab (is een islamitische gebedsnis in een muur in de moskee die de gebedsrichting, de qibla, aangeeft. Doorgaans zit de mihrab in het midden van de qiblamuur. Een mihrab bestaat uit twee of meerdere zuilen die een boog of een gewelf dragen. Het geheel is weldadig versierd en omringd ayat (vers uit de Koran) . In de moskee is een opschrift dat suggereert dat het werd gebouwd door Bai Harir Sultani, die de superintendent van de koninklijke harem was in de regering van de 7e Sultan Mahmud Begada. Het beeldhouwwerk in het centrum van de gebedskamer en het bovenste gedeelte van de muren beschrijft kenmerken van de Gujarati-architectuur. De binnenplaats van de moskee heeft een paar afgesloten passages die mogelijk verbonden zijn met de nabijgelegen stepwell of met enkele ruime ondergrondse alkoven. Bij de moskee bevinden zich Dada Hari Vav (step-well) en het graf van Bai Harir.