Vanuit Bhuj rijden we noordwaarts naar Hodka om van daar uit de diverse stammen in deze regio te bezoeken. Het is een lange rechte weg door een leeg gebied van geel zand met wat struiken. Hier en daar zie je een paar koeien, kamelen of ezels.
Maar plotseling stopt de chauffeur langs de kant van de weg........

Bij een kleine gedenksteen is een Rabari familie een herdenking aan het houden met muziek en zang. Een oude man en vrouw, gerimpeld en getekend door het harde bestaan, zitten bij het gedenkteken. Hun wat jongere dochters, ook allen in het zwart gekleed en het gezicht en de armen vol met tatoeages, zijn met het eten bezig. De vele kinderen, gekleed in westerse kleding, spelen in het zand.

Wij worden heel vriendelijk en gastvrij ontvangen en we wachten tot de ceremonie is beëindigd. Daarna lopen we wat rond en natuurlijk is het al snel dollen met de kinderen die het prachtig vinden om gefotografeerd te worden.

Maar het is juist deze oude vrouw die vooral onze aandacht trekt. Ze pakt ons telkens bij de hand en probeert in haar taal ons iets te vertellen. Haar gezicht vertelt een lang verhaal.......