Ik ben dol op Sunset Points. Niet om naar die ondergaande zon te kijken natuurlijk. Doodsaai, hooguit leuk met goed gezelschap en een paar koude potten bier. Of wijn natuurlijk. En bitterballen, tapas, borrelnoten..

Ik dwaal af. Het mooiste van die Sunset Points is niet die zon, het is wat de zon doet met zijn omgeving. Op Santorini kijkt iedereen de verkeerde kant op, ze missen allemaal het prachtige licht op Oia met zijn karakteristieke molens. Sydney, San Fransisco, Ubirr in Kakadu N.P. en weet ik waar nog meer, overal heb ik met verbazing gekeken naar mensen die persé daar moesten kijken naar een oranje bal die verdwijnt.

Hier op Neil Island begint het feest elke dag zo'n 3 kwartier voor zonsondergang. Al het gemotoriseerde transport van het eiland (4 minibusjes en 8 autorickshaws) wordt ingezet om Indiase toeristen naar het Sunset Point te vervoeren. Het strand wat wij die dag weer helemaal voor onszelf alleen hebben gehad stroomt vol. Geamuseerd kijken wij toe hoe mensen neerploffen in het zand om even later krabbend en schreeuwend weer op te springen: op de Andaman eilanden moet je altijd de windkant kiezen om geen last te hebben van zandvlooien.

Deze drie dames tekenden mooi af tegen de ondergaande zon. Ik zie ze denken: "Is dit nou zoveel mooier dan thuis ?"

Neil Island is bereikbaar per ferry vanaf Port Blair, de hoofdstad van de Andamans. Het leven is hier gemoedelijk, de stranden zijn mooi en rustig en het eiland wordt gelukkig niet overspoeld door duizenden backpackers zoals het nabij gelegen Havelock. Neil wordt vooral bezocht door Indiërs en dat vinden wij toch het leukst: de lokale gebruiken bekijken ?