Terwijl we in Xiahe naar een uitzichtpunt lopen, zie ik een hoekje deze man zitten. Terwijl hij druk zijn gebedsmolen draait en met zijn andere hand naar ons zwaait, valt mij zijn uiterlijk op. Het is me een raadsel waarom hij een doekje op zijn hoofd heeft want het is belachelijk koud in Xiahe. Zodra ik naar beneden kijk en zijn sloffen zie, schiet ik in de lach. Wat een geweldige sloffen. Ik gebaar naar mijn camera of ik een foto mag maken en hij knikt lachend. Ik wijs naar zijn berensloffen en steek lachend mijn duim omhoog. Hij begrijpt de boodschap en kijkt me lachend na terwijl hij zijn gebedsmolen rond blijft draaien.