Een wandeling in het verleden
Chinese Muur
China
Johanensing@icloud.com
Een wandeling in het verleden
Om 06.30 uur gaat de wekker en stel ik nog slaperig vast dat ik aan één ruk door heb geslapen (met uitzondering van een telefoontje van ene Paul (@*?$!^%) die nog even bevestigde dat de chauffeur mij om 07.30 komt ophalen).
Om 07.25 zit ik gepakt en gesteven met opgeladen batterijen en lege geheugenkaarten verwachtingsvol in de lobby te wachten en zie mijn chauffeur - onverschillig en ijverig kauwgum kauwend - mijn kant opkomen. Hij stelt zich voor met een bescheiden nickname: ‘King’ en overhandigt mij zijn visitekaartje ‘King of Beijing’!
Hij zal voor vandaag mijn chauffeur zijn voor mijn tocht over een pietepeuterig, 10 kilometer lang stukje Chinese muur tussen Jinshanling en Simatái, zo’n 3 uur rijden vanaf Beijing. Nadat King te laat is gearriveerd moet hij ook nog even het toilet bezoeken vanwege enig gastro-enteraal ongemak, ik ben nu al op hem gesteld! Eenmaal in de auto zet King zet er flink de vaart in en stort hij zich als een dolle, al claxonnerend en scheldend in het drukke verkeer. Iedere ‘verkeersovertreding’ wordt met krachttermen begroet en zelf laat King zich ook niet onbetuigd.
Om 10.30 uur arriveren we ongeschonden en een woordenboek aan Chinese krachttermen rijker de toegangsplek tot de 6.259 kilometer lange muur. Volgens de overlevering hebben 300.000 man gedurende 10 jaar hier onafgebroken aan gewerkt.
De 10 kilometer muur tussen Jinshanling en Simatái, onderbroken door maar liefst 43 wachttorens, slingert zich een weg door een prachtig, vruchtbaar berglandschap. De charme van dit deel van de muur komt voort uit het feit dat dit deel muur niet gerestaureerd is. Grote drommen toeristen en souvenierverkopers ontbreken evenals bordjes die bij de diverse splitsingen van de muur de juiste richting aangeven. Wandelend van wachttoren naar wachttoren passeer ik hun nauwe doorgangen en loop ik langs grote delen (zwaar) beschadigde muur. Naast erosie en oorlogsgeweld zijn deze beschadigingen ook veroorzaakt door boeren die hier stenen hebben weggehaald voor de bouw van hun huizen. Hoe verder ik loop, klim en weer afdaal, hoe hoger de temperatuur en hoe steiler het pad. Onderweg proberen locals water, cola en thee aan mij te slijten en met succes, want het is inmiddels snikheet en de 7 kg aan foto apparatuur op mijn rug doen zich gelden. Door de hoeveelheid losliggend puin op de vaak gladde ondergrond is het zaak voortdurend alert te blijven, met name op de stukken muur die met kniehoge traptreden steil omhoog gaan. Ook hier zijn mijn nieuwste vrinden aanwezig voor een steuntje in de rug of een toegestoken hand. Halverwege heeft een local een mooi commercieel initiatief ontplooit, getooid met Mao pet bovenop zijn authentieke, verweerde hoofd mag ik hem voor 10 Yuan op de foto zetten. Na 4 uur zwoegen onder de brandende zon loop ik voor Simatái een lange hangbrug over, beklim nog twee steile trappen alvorens mijn beloning in ontvangst te nemen; een heerlijk, verkoelend waterijsje.
Foto's
