Tijdens onze reis naar Cambodja, wilden wij proberen de menigte van toeristen een beetje te ontwijken en dus besloten we naar het Noord-Oosten te gaan in plaats van naar de kust. Vanuit Phnom Phen besloten we om langzaam ophoog te reizen met als eindpunt Banlung. De gehele reis naar boven was prachtig en zoals we al hoopten, weinig toeristen vergeleken met bijvoorbeeld Siem Raep. Onderweg naar het Banlung, stopten we onder andere voor een paar nachtjes in Kratie, een dorpje aan de Mekong rivier die bekend staat om de zelfzame Irrawady dolfijnen die je hier kunt spotten. Nadat we de dolfijnen gespot hadden, wat eigenlijk misschien wel een tweede tip is, besloten we om het pondje te pakken naar een klein eilandje in de Mekongrivier, Koh Trong. Een klein eilandje, maar waar wel veel mensen nog op een traditionele manier wonen. Het eilandje is bezaaid met kleine houten huisjes op palen. Overal zie je buffalo’s snuffelen en uiteraard ontbreken de nieuwsgierige, giechelende kinderen niet, die voordurend ‘hello’ roepen. De zandweggetjes zijn veel te smal voor auto’s, dus de enige manier om het eiland te verkennen is per fiets, scooter of lopend. Op het eiland is een klein projectje gestart, waar je een kleine bijdrage kan leveren aan onze prachtige wereld, door een boompje te planten. Ook vind je er een kleine tempel. Toen het pondje ons naar de overkant had gebracht ontmoeten wij Supaul met mijn kleine paardje Mao, die ons graag achterop zijn wagentje ons een rondje om het eiland wilde brengen. Ons plan was om met de fiets te gaan… maar dit was natuurlijk veel gezelliger! Supaul vertelde dat hij nog maar net met zijn familie was verhuisd naar het eiland en bood ons aan om wat fruit te eten en een drankje te drinken bij zijn familie. Dat sloegen wij uiteraard niet af. De omgeving van het eilandje was al prachtig en een bezoekje aan een echt Cambodiaans gezin maakte het helemaal af. Mijn vriend ging een potje volleyballen met de kids en ik trok met de vrouw des huizen wat fruit van de bomen en ze liet me haar trots zien; een enorme achtertuin vol met groenten en gewassen. Ze probeerden in gebrekkig Engels en wat handen en voeten werk uit te leggen wat en hoe ze het allemaal verbouwden. Een verrassende, maar vooral gezellig middag spenderen wij op dit bijzondere eilandje… Een absolute aanrader!