Een bezoek aan de Medicijnman
Oost-Kaap
Zuid-Afrika
Akerkvliet
Een bezoek aan de Medicijnman
Een bezoek aan de Medicijnman
Forget was mijn chauffeur / Gids in Zuid Afrika tijdens een bezoek aan de Oost Kaap. Een naam om niet te vergeten.
"Hoe gaat het? We gaan. "
Forget glimlachte, een arm aanwijzend voor zich uitgestrekt. Zijn spierwitte overal stak af in contrast tegen de kale rode aarde om ons heen, zijn kleding zo schoon, fris en ongewoon, op het platteland van Zuid Afrika, als verse sneeuw. We schudden elkaar de hand Ik keek naar mijn nogal gekreukte overhemd, en probeerde het glad te strijken tegen mijn niet te omvangrijke buik. Het was niet gemakkelijk om een blanke man hier te zijn, de enige Mzungu in de wijde omgeving, maar ik heb geprobeerd om enigszins aan te passen. Met een knipoog naar de lokale cultuur was ik gelukkig niet te modern gekleed, loshangende safari overhemd en een lange broek, en het was twijfelachtig of iemand de vlek op mijn broek zou opmerken?
De reden voor deze reis naar de medicijnman was gehuld in mysterie, en toen ik aan Forget vroeg waarom hij ging, wreef hij alleen over zijn buik en zei: "Ik ben al drie weken ziek."
Forget had al een bezoek gebracht aan de kliniek 60 kilometer verderop om de 'moderne' artsen te zien, maar hij had nog steeds het gevoel ziek te zijn en ging nu op zoek naar een traditionele remedie. Wetende dat buitenlanders graag stamgebruiken ervaren, had Forget nogal bedachtzaam mij uitgenodigd om de Nyanga, of medicijnman, samen met hem een bezoek te brengen.
Nu marcheerde Forget’s met zijn slanke postuur over de velden, rug recht, armen zwaaiend en zijn hoofd gericht op de horizon, terwijl ik achter hem aan struikelde, ogen gericht op de grond om mijn nek niet te breken, of om op iets te gaan staan waar ik spijt van zou kunnen krijgen. Van tijd tot tijd wachtte hij voor mij om hem in te halen, maar zodra ik dichtbij was en vertraagde om het landschap te bekijken, snelde hij weer vooruit als een gazelle “on speed”, blijkbaar had hij geen last van de vurige zon en ruw terrein. Maar ik wel, man wat had ik zin in een biertje.
Uiteindelijk kwamen we aan en werden binnengeleid in een klein rieten hut waar de Nyanga met dreads ons stond op te wachten, hij droeg een nogal strakke moderne shirt, een roze sjaal, een blauwe deken om zijn onderlijf en een grote glimlach.
Na vrolijk twee nieuwsgierige kinderen weg gejaagd te hebben, nam hij plaats op de ruwe aarden vloer, rug en benen recht, enkels netjes gekruist. De geur van rook vulde de lucht en draaide om ons hoofd heen als doorzichtige slangen, en stof klampte zich vast aan de flessen en potten die achter hem stonden, gevuld met iets! Forget en ik ging zitten, langzaam wende onze ogen aan de duisternis, het consult kon beginnen. De Nyanga en Forget spraken met elkaar in Xhosa met lage klikkende , ernstige stemmen terwijl ik toekeek en luisterde, maar er totaal niets van begreep.
Vooral dat geklik! Ik heb het geprobeerd maar hield er alleen een verstuikte tong aan over!
De Nyanga pakte zorgvuldig een papieren pakje uit,en haalde er een paar kleine botten uit. Hij nam ze in zijn handen, schudde ze en liet ze met opzet vallen, hij mompelde zachtjes in zichzelf en wiegde met zijn hoofd heen en weer. Zijn magische rituelen en charismatische energie hield ons aan de grond genageld , Forget en ik keken aandachtig, en probeerde de verborgen geheime boodschappen verborgen in het patroon van de botten te ontraffelen en de lichaamstaal van de Nyanga te lezen.”Snapte er niets van”. Ik was benieuwd naar welke van de diverse potten of flessen met de remedie voor Forget z’n kwaal zou krijgen, en wat er in zou zitten? Kikker ogen, salamander staart, teennagel van een buurvrouw?
Onze ontmoeting werd abrupt beëindigd, door het felle zonlicht dat door de kieren in de hut binnen kwamen werd de ban verbroken. Forget was nogal stil op de terugweg naar mijn Guesthouse en liep met me mee naar mijn deur. Ik bedankte hem dat ik mee mocht, maar ik was nog steeds benieuwd naar wat voor behandeling de Nyanga hem had voorgeschreven. Ik wachtte tot hij mijn vermoeden zou bevestigen dat we 30 kilometer hadden gelopen om alleen te worden misleid door een kwakzalver maar hij verklapte niets. Ik had niet gezien dat er geld in andere handen was overgaan, maar ik vermoedde Forget hem iets stiekem had gegeven of geruild voor een uur van hocus-pocus en een bijgelovige spreuk.
Toen ik hem de volgende ochtend vroeg wat de Nyanga voor remedie voor hem had, vertelde hij mij dat de Nyanga hem het volgende had verteld: "Hij vertelde me om de pillen die ze me gaven in de kliniek te blijven gebruiken."
Foto's
