Rule 1: Don't panic. Rule 2: Don't run.
Madikwe Game Reserve
Zuid-Afrika
Saskiahamminga
Rule 1: Don't panic. Rule 2: Don't run.
Afgelopen zomer verbleven we een aantal dagen in Madikwe Game Reserve. Dit is een natuurreservaat van 75.000 hectare groot, aan de grens van Botswana. We verblijven hier een aantal nachten in een mooie Lodge, Impodimo Game Lodge. Het bijzondere aan deze Lodge is dat deze niet is omheind. Bij aankomst krijgen we dus eerst een uitgebreide veiligheidsinstructie, die wij woord voor woord voor onze zoon vertalen. "Mocht je een olifant, leeuw of buffel tegenkomen, en dit gebeurt regelmatig, denk dan allereerst aan de belangrijkste regels. Rule 1: don't panic. Rule 2: don't run". Er volgen nog een paar regels over stilstaan, achteruit lopen, rustig praten en naar het dichtstbijzijnde gebouw lopen. Okay, dat kunnen we onthouden.
"Oh ja, en please, ga niet van het terras van je huisje af". De leuke huisjes, met rieten daken en een gezellige houtkachel, hebben een houten vlonder-terras, met heerlijke stoelen.
Als we naar ons huisje begeleid worden lopen we over een houten loopbrug, waar een klein beetje water onderdoor stroomt. "Pas hier ook altijd goed op, hier komen dieren drinken, en onder die boom ligt wel eens een leeuwin met haar welp. Kom dan gewoon terug naar het restaurant en wacht tot ze weg is". Ok...
's Avonds na het eten worden we door een gewapende ranger begeleid naar ons huisje, iedere keer weer een spannend avontuur, zowel voor ons als voor onze zoon. Met een zaklamp schijnen we op het pad voor ons, tussen de bomen en struiken. En zoonlief blijft maar blijft hopen op een spannende ontmoeting. Wij niet...
We zitten regelmatig op het terrasje van ons huisje, en zien klipspringers langslopen en in de verte een kudde olifanten. Wat geweldig, zo dichtbij! We zien een slang bij het zwembad en ik maak een 'selfie' met een van de "huis"-klipspringers. Met een gids maken we een 'kinder-wandelsafari' rond de Lodge. Hij laat ons sporen van leeuwen, olifanten en neushoorns zien. Op nog geen 50 meter van ons huisje. Ok...
Na 3 dagen zijn we gewend aan voorzichtig lopen, rustig geluid maken en goed rondkijken. En dan wordt je natuurlijk ook een beetje overmoedig. "Ik wil graag een foto van ons huisje maken. Ik kan toch wel even van het terrasje af?" zeg ik tegen mijn man. "Tuurlijk", antwoordt hij grinnikend. Ik loop 3 meter van ons huisje af, kijk naar rechts...en sta als versteend...Op nog geen 5 meter afstand komt een enorme olifant op me afgelopen. Ik hou mijn adem in en denk "Don't panic", "don't panic" ...oja, en "don't run"...Muisstil loop ik achteruit terug naar ons huisje. Ik spring het terras op, ren naar binnen, doe de deur dicht en roep, toch licht in paniek: "Een olifant, een olifant!" Twee verbaasde hoofden kijken me aan.
We sluipen weer naar buiten en kijken om het hoekje. De olifant loopt nu voor ons huisje langs en begint te rennen richting de Lodge. We horen een gekraak van gewelste, en het geluid van omvallende bomen. Dan horen we iemand roepen "Go away! Go away!" en een steen vallen. Achteraf blijkt dit onze ranger te zijn, die letterlijk in de weg liep. Hij heeft luid geroepen en een steen gegooid, daarna droop de olifant af.
Als ik ons avontuur 's avonds bij het eten vertel horen we dat we bezoek gehad hebben van "Dennis de Mennis": deze olifant komt vaak op bezoek, trekt waterleidingen kapot en drinkt uit het zwembad. En ik word triomfantelijk aangekeken: "I told you, don't leave your terrace"...Ok...
Foto's
