Dag 11: Struisvogels en de Swartberg Pass
Zuid-Afrika
Afrika
ChantalWillems
Dag 11: Struisvogels en de Swartberg Pass
Ook vandaag staan we vroeg op omdat we om 8u moeten klaarstaan, ze komen ons nl ophalen met chauffeur. Na een tijdje wachten gaan we tenrade naar de joviale top verkoper die ons gisteren wist te verwelkomen. Euhm... ze zijn ons vergeten op te halen, maar geen erg de volgende gids, een prettig gestoorde dame stond ons te woord en we mochten haar met onze auto volgen naar de desbetreffende farme een kilometer verderop. Daar aangekomen krijgen we een lading struisvogel informatie over ons heen. Veel dingen wisten we al omdat we deze opgezocht hadden. Toch wist ze ons nog veel grappige dingen te vertellen over deze boa dragers.
Weet je waarom de mannelijke struisvogels hun poten een rode schijn hebben? Omdat ze in Love zijn... en dat de vrouwtjes voor het mannetje dat ze kiezen met hun kont zwieren en hun vleugels laten wapperen. We hebben dit showspel live mogen aanschouwen.
Struisvogels zijn best gezellige en handelbare dieren, ze zijn vriendelijk en erg nieuwsgierig. Ze schrikken gauw van bepaalde geluiden en lopen dan snel weg, maar ze komen ook weer vlug terug. Als we een Struisvogel van heel dichtbij bekijken, kan je zien dat ze enorm mooie ogen hebben. De ogen van een Struisvogel zijn ook erg bijzonder. Het gezichtsvermogen is bij een Struisvogel het sterkst ontwikkelde zintuig. Het zijn de grootste ogen van alle vogelsoorten, ze kunnen wel 3 km ver alle kleine dieren onderscheiden, wat in de natuur een bescherming is om de vijand op lange afstand te zien aankomen. Ze hebben een heel bijzonder ooglid, een derde vlies wat bij de broeddieren heel goed zichtbaar is, wat als bescherming dient voor opwaaiend zand, e.d.
Ook hebben ze wimpers waar je als vrouw wel eens jaloers op kan zijn, hele mooie lange wimpers.
Alles aan de struisvogel wordt gebruikt, de veren, de huid, de beenderen, de eieren waarvan ze van de schaal mooie decoratieve dingen maken. Omdat de struisvogelmode nu minder populair is exporteert Oudshoorn struisvogelvlees. In elk restaurant vind je struisvogelsteak en ze kunnen dat stukje vlees zeer goed klaarmaken en het is zeer lekker. We vinden dit vlees ook bij ons maar in diepvries toestand en dat verschil smaak je. Van de huid worden tassen en jassen gemaakt, je kan een nep vlug onderscheiden van een echte lederen jas of tas. Van de veren die super luchtig en zacht zijn maakt men niet alleen boa's maar ook plumeau's en door de veren samen te wrijven maak je deze statisch en trekt zo het stof aan en houd het vast, nog efficiënter dan een swiffer.
We kregen ook een rondleiding en uitleg in de broeikamer, waar de eieren worden uitgebroed onder een deskundig oog.
Enkele kilometers buiten de stad vind men drie gerenommeerde struisvogelboerderijen. Genoeg struisvogels nu.
De Frozen Waterfall en Prins Albert stond op onze planning maar door wegenwerken is de pas volledig afgesloten en kan men deze via een omweg van 200 km via de bergen offroad bereiken met een 4X4, dus we zullen nog eens terug moeten komen.
We zetten onze route verder naar de Swartberg Pass, hobbelend en verlangend naar een 4X4 omdat de hele weg offroad is, rijden we richting to the sky. het pad is soms zo smal dat je de vraag stelt, Wat als er een tegenligger afkomt? Hier moet je soms stoppen om het ruwe landschap op de gevoelige plaat te branden. Een foto kan de schoonheid niet weergeven zoals je deze met je ogen en geest kan waarnemen. We rijden door tot helemaal bovenaan de 'Skelmdraai', hou je goed vast want de wind voert je over het gebergte.
We dalen de Swartberg Pass af en dit is al even impressionant als naar de top rijden, vandaar dat ik het grootste stuk film.
Het is kort na de middag en willen de Cango Caves nog bezoeken, we zitten hier toch in de buurt. Na de afdaling komen we het restaurant van de Cango Caves tegen en iets verder op liggen de grotten die we van dichtbij willen zien.
We kopen onze kaartjes en we krijgen de keuze tussen de korte- of de adventure tour, deze duurt een uur en 30 min. Dus we gaan voor de laatste keuze, en daar hebben we geen spijt van. Onze vrouwelijke gids maakt ons wegwijs in het labyrint van de grotten. Het stuk dat toegankelijk is voor publiek, is nog geen 3de van het hele oppervlak. De overige grotten blijven in natuurlijke staat. Je moet wel een beetje conditie hebben en fysiek goed in je vel zitten. Wie last heeft van claustrofobie zal amper tussen de spleten en kleine openingen geraken. Onze ogen en geest hebben terug een dosis schoonheid mogen verorberen en onze camera draaide weer overuren.
Moe maar voldaan rijden we terug naar onze B&B om te genieten van ons avondeten, een streling voor de innerlijk mens. Na het diner nog even op terras genieten van een glaasje wijn, en ons bedje keek ons al glimlachend aan..
Foto's
