Dit is dieper de Sahara in dan we zijn geweest met de dromedarissen. Een dag later zijn we met de 4X4 een stuk zuidelijker gereden, hier komen z.g.a. geen toeristen. De duinen zijn hier een stuk hoger. Na veel gesteente (zie bijvoorbeeld het landschap rondom de brommer in de woestijn die ik ik gisteren heb geplaatst) kwam er ineens een heel stuk met echte hoge zandduinen.
Ik vond het heerlijk om weer terug de woestijn in te mogen. Dit was eigenlijk niet de planning, maar door IS-dreigingen aan de grens hebben we het plan gewijzigd en zijn ipv naar de bergoases bij de grens terug de woestijn in gereden.
De woestijn geeft ook een soort rust. Er is niks, en daardoor ben je echt op jezelf. Ik weet niet goed hoe ik het moet verwoorden, maar ik voelde echt de rust door de leegte om me heen. Het zand ziet er heel zacht uit en als het niet waait is het ook heel zacht zand, het is heel fijn, bijna stof. Je klopt het zand ook zo van je lijf en spullen af, ik vond het grappig dat het echt heel ander zand is dan op het strand bij ons, of bij de rivier bij ons. Het is ook heerlijk zacht om met je handen doorheen te wroeten.

EXIF: Nikon D7000; Tamron 18-200 bij 68mm; ISO 100; f/8; 1/400s