Het noorden van Tanzania zelfstandig bezoeken is te doen, maar er zijn wat hobbels te nemen. Dan bedoel ik niet alleen letterlijk de hobbels in de weg, want van infrastructuur is vaak nauwelijks sprake; bereid je erop voor dat je niet ziet wat een weg is en wat een bijspoor; vaak lopen vele sporen diverse richtingen op. Met gaten in de zandweg, afhankelijk van het seizoen ondergelopen met water. Maar ook erg vervelend zijn de hoge prijzen die je vrijwel zonder uitzondering overal moet betalen per persoon per dag voor nationale parken, conservation area's, game area's, nou ja, noem maar op - vrijwel elk gebied valt wel onder een van deze noemers. Daar staat tegenover dat de ervaring geweldig is. Wij vonden onze weg prima dankzij de offline app maps.me, logeerden afwisselend in lodges of op kampeerterreintjes, en kookten dan in de gezamenlijke keuken met de lokale koks ons potje. Onbetaalbaar, vond ik het. Ook de vrijheid om overal te kunnen stoppen en zo lang te staan als we zelf wilden - dat is precies hoe ik het graag wil, dus ondanks de ongemakken - als je de middelen hebt - zou ik dit zeker overwegen! De foto is gemaakt in de Serengeti, in Seronera.