Tijdens mijn safaridagen in het vasteland van Tanzania, bezocht ik ook een willekeurig dorp, gelegen vlakbij de Rufiji-rivier. Het was er erg rustig en het tempo lag er laag. De meeste mensen gingen ook onverstoorbaar verder met hun dagelijkse dingen. Dit meisje liep eerst voorzichtig achter ons... heel verlegen. Ik maakte contact met een high-five, waarbij ik deed alsof ze me zó hard sloeg dat het me pijn deed. Toen was het ijs gebroken: Ik had er een nieuwe vriendin bij. Bijna de gehele wandeling door het dorp heeft ze mijn hand vastgehouden. Toen ik weer verder ging, wilde ik nog een foto van haar maken. Ze dook eerst verlegen achter de boomschors, om vervolgens in één vloeiende beweging zichzelf in een ware modellenpose te manoeuvreren. Juist daardoor heb ik haar mooi kunnen vastleggen in een portret dat haar karakter lijkt te weerspiegelen: Verlegen, maar stiekem heel nieuwsgierig en gek op aandacht.