Mijn eerste dag tijdens mijn reis naar Tanzania

Door: Suzannejanssen

Geplaatst op Feb 23, 2015

En dan zit je opeens midden in het kloppende hart van Afrika, de tropen. Echt alles is hier, vrouwen met boodschappen etc. op hun hoofd dragend, bananenbomen, palmbomen, sloppenwijken maar ook villa's; het verschil tussen arm en rijk is hier inderdaad erg groot.
Het probleem van de eerste dag kan ik als volgt samenvatten: Na een lange, vermoeiende vliegreis komen er zo ongelofelijk veel dingen op je af dat je aan het eind van de dag gewoon helemaal op bent.

Paspoortcontrole? Geen enkel probleem!
Wel leuk om te vertellen is hoe ik de grens over ben gekomen. Ik had namelijk geïnformeerd hoe ik mijn visum moest betalen, dat moest met dollars (50) of met een traveller cheque. Ik had wel 50 contante dollars gekocht, maar op Heathrow had ik alvast zo'n stekkeradapter gekocht en daarvoor een paar dollars gebruikt. Dat was achteraf erg dom, want je raadt het al, eenmaal in Dar es Salaam op het vliegveld aangekomen hoorde ik dat je alleen maar met dollars kon betalen, "hmmm dat wordt nog een probleem dan" dacht ik. Dus ik vroeg aan iemand van de beveiliging wat ik moest doen en die zeiden dat ik mijn paspoort af moest geven aan de visumbalie en cash dollars moest halen buiten. Buiten ja, dat is dus buiten het vliegveld en ná de paspoortcontrole. Dus ik dwars door de paspoortcontrole naar buiten gelopen, ik kon gewoon doorlopen, ongelofelijk. Daar aangekomen kon ik nergens dollars krijgen, alleen maar met een visa card, en ik heb een mastercard. Een vrouw achter de balie van een wisselkantoortje kon wel travellercheques aannemen, maar dan wel met mijn paspoort erbij, tsja... dat is dus een probleem want die ligt bij de visumbalie, maar die vrouw zei dat ze hem wel meegaven als ik de situatie uitlegde, waar ik weinig vertrouwen in had. Ok, plan B: ik ben een rondje gelopen en terug naar die vrouw van het wisselkantoortje gegaan met een kopie van mijn paspoort, hopend dat ze het wilde accepteren. Eerst weigerde ze, maar toen ik aandrong dat ik mijn paspoort niet mee kreeg bij de visumbalie en dat ze mij daar vertelden dat een kopie genoeg was ging ze akkoord. Pfff, dat was effe schrikken zeg, en dat op dag 1. Toen weer achterstevoren door de paspoortcontrole (been there, done that...) naar de visumbalie en voila, binnen 5 minuten was het geregeld en stond ik buiten. Achteraf natuurlijk erg dom dat ik niet gewoon 50 dollar mee had genomen, maar zo zie je maar weer met een omweg kom je er ook wel, al had het allemaal wel anders kunnen gaan, ik heb geluk gehad denk ik.


Van A naar B met de dalla-dalla
Een heel leuk en apart verhaal zijn de dalla-dalla's. Dit zijn kleine afgetrapte busjes maatje VW Transporter die ongelofelijk volgepropt worden (voor Elmar en andere geïnteresseerden: meestal Toyota Hiaces, Nissans of Isuzu's, effe tussendoor de meeste terreinwagens zijn Toyota's, gevolgd door Nissan Patrols, Isuzu Troopers en Landrover Defenders) en je betaalt er bijna niets voor (TSH 150 = ± €0,10) en het maakt niet uit hoe lang je er in blijft zitten. Ze hebben verschillende lijnen, ik kom er nog niet helemaal wijs uit, maar om bij het centrum te komen moet je een keer overstappen in ieder geval. Albert heeft me vandaag alles uitgelegd, maar de helft zal ik nog wel een keer moeten vragen. Hij was vandaag mijn gids en bleef de hele dag bij me. Dat was wel erg makkelijk, nu heb ik een klein beetje een idee hoe die busjes werken en kan ik het wel zelf af, mits hij vertelt welke lijnen ik moet nemen.
Je moet het eigenlijk zo zien dat er constant iemand uit de deur hangt die kijkt of er mensen bij een halte staan. Als je dan zwaait stopt de dalla-dalla en stap je in. Als je een tijdje in het busje zit komt er opeens een hand en moet je betalen, dit is echt zo grappig; je moet dan soms ook geld doorgeven wat van iemand achterin komt en het wisselgeld komt dan vanzelf weer terug. De naam dalla-dalla komt trouwens van dalla, wat vijf betekent, en vroeger betaalde je TSH 5 voor zo'n busje (TSH is trouwens Tanzaniaanse Shilling). Door oa hyperinflatie is de prijs nu 150 shilling, wat voor iemand als ik al spotgoedkoop is. 5 Shilling zou neerkomen op 3/10 van een cent. Het is eigenlijk een soort van openbaar vervoer en iedereen (midden- en lageklasse) verplaatst zich er mee.

Hitte
Het vliegtuig uitstappen was geen pretje; ik had mijn fleecejack nog aan en die kon dus meteen weer uit. Ik kwam om 7:20 aan ongeveer en toen was het al zo'n 25 graden. Later op de dag steeg de temperatuur ruim boven de 30 graden uit. Maar, werd me verteld, voor deze tijd van het jaar zijn deze "aantrekkelijke" temperaturen ook voor Tanzania uitzonderlijk. Lucky me.
Ik zal erg moeten wennen de komende tijd, zeker ook omdat het 's nachts eigenlijk amper afkoelt. Ik heb wel een fan in mijn kamer, dat scheelt wel. En ik slaap gewoon zonder deken, zoals iedereen hier. Oja, ik heb trouwens wel mijn eigen kamer, toch wel erg lekker.

In de categorie: "overbodige baggage"
Wat is het stomste wat ik heb meegenomen hier naartoe? Deodorant. Overal waar je ook komt hangt een zweetlucht, als je lekker wilt ruiken moet je je complete lichaam inspuiten met deo, nee dat is dus geen optie. Omdat toch iedereen zo ruikt hoef je je ook niet te schamen, makkelijk! Wat zijn Afrikanen toch heerlijke mensen: niemand klaagt, alles gaat traag maar daar doe je zelf graag aan mee anders raak je snel oververhit. Als een "big mama" zich een dalla-dalla in wurmt en haar overmaatse derrière in de strijd gooit, kijkt niemand hier raar van op. De vrouwen zijn trouwens prachtig gekleed hier, net als in films of op foto's, heel mooi en kleurrijk in het straatbeeld.