Op safari in Fathala Game Reserve
Senegal
Afrika
SourOnTour
Op safari in Fathala Game Reserve
Safari time! Wát een avontuur en dan bedoel ik niet alleen het deel met de beesten, maar ook de heen- en terugreis. We worden om 10:00 opgehaald door Lamin, een Gambiaanse gids die ons is aangeraden door twee collega’s van Pieke. Eerst rijden we naar de hoofdstad Banjul. Wat een bedrijvigheid daar. Overal kleine winkeltjes, overal mensen en overal chaos. Lamin koopt tickets voor het veer waarna we moeten wachten. Mooi om dit hele schouwspel van het dagelijkse Gambiaanse leven te mogen aanschouwen. Wat opvalt zijn de kleurrijke jurken van de dames. Alsof ze allemaal naar een groot feest gaan. Maar mooie jurk of niet, ze slepen allemaal een hoop waar met zich mee. Vaak op hun hoofd, maar ook hun handen zijn vol en op de rug geregeld een slapend baby’tje. De mannen daarentegen lopen vaak in een oud en versleten kloffie. De boot komt uiteindelijk aan vanaf de overkant van de Gambiarivier. Ongelofelijk hoeveel mensen, auto’s, vrachtwagens, geiten, kippen en andere rommel er van zo’n klein veer kunnen afkomen. Lamin vertelt ons nog dat het hier gangbaar is om een geit, kippen en zuivel mee te brengen als kraamcadeau. Hij wijst ons op een vrouwtje met drie kippen in de ene en een geit in de andere hand. Die gaat duidelijk op kraamvisite. Eenmaal aan boord is het ook weer ongelofelijk hoeveel er op dit veer past. Iedereen zit bil aan bil of staat hutje-mutje. Hier tussendoor wringen zich nog nog een berg verkopers van fruit, nootjes, sapjes, gelukspoppetjes en andere rotzooi. Even voor het idee, het ritje over de rivier duurt nog geen half uur, maar door alle chaos van het af- en opladen van de boot ben je zeker 3x zo lang bezig. Mooi om te zien, dat wel. Aangekomen aan de overkant van de Gambiarivier springen we in een 4x4 safaritruck en rijden we naar de Gambiaans-Senegalese grens. Ook dit is weer een avontuur. Niemand heeft haast, iedereen wilt je wat verkopen en ik moet naar de wc. Geen goed moment, maar ergens achter het douanegebouw is nog wel ergens een gat in de grond waar ik mijn ding kan doen. In de tussentijd heeft Lamin het stugge ambtelijke Senegalese apparaat omgekocht dus kunnen we eindelijk verder naar Fathala Game Reserve. Slechts vijf kilometer rijden vanaf de grens ligt het Safaripark. Onderweg moeten we wel nog even stoppen voor het invullen van een aantal papieren, in tweevoud natuurlijk. Bij de ingang van het safaripark moeten we nóg een papier invullen. Nou, die bureaucratie in Nederland valt best wel mee concludeer ik. We rijden samen met een Senegalese gids een goed uur door het safaripark, waarbij de meeste foto’s meer zeggen dan deze woorden op papier. De gids speurt nog even naar giraffen, want die hebben we nog niet gespot. Snel heeft hij ze gevonden, maar erg dichtbij kunnen we niet komen met de auto. Pieke en ik mogen met de gids meelopen zodat we ze van vrij dichtbij kunnen spotten. Als we alweer buiten het 6000 hectare groot park zijn, loopt er nog een mannen-hatende-struisvogel voorbij. Wij zitten gelukkig in de auto, maar een groepje Senegalese mannen kan ineens erg hard rennen als het beest het op ze gemunt heeft. De terugreis naar ons hotel is hetzelfde avontuur als op de heenreis. Veel vrolijk zwaaiende kinderen langs de weg, een ezel verstopt in een grote politievrachtwagen tussen het oud ijzer en een kudde ossen op een nauwelijks meer rijdende truck. We komen weer ogen te kort en slapen heerlijk die nacht.
Foto's
