Vol verbazing sta ik te kijken aan de oever van de grensrivier met Congo. Aan de overkant (in Congo dus, klimt het ene na het andere nijlpaard op de oever. Ze zoeken een plekje in het zand en het wordt steeds voller. De vlinders, die eerst op het natte zand zaten om bepaalde mineralen op te zuigen, fladderen ongeduldig om de grote dieren heen.
Bijna iedereen heeft een plekje gevonden, behalve deze moeder, die nog even kijkt of haar kind goed ligt.
Welterusten allemaal....