Gevangen jongeren

Door: Marcelkuijper

Geplaatst op Jul 18, 2014

Een aantal dagen geleden heb ik een foto geplaatst van een jongetje die er op de foto best blij uitziet met een tandenborstel en wat snoep in zijn handen maar het verhaal hierbij is alles behalve een blij verhaal.
Ik kon in de tekst bij de foto helaas alleen in grote lijnen vertellen wat hier speelde en daarom schrijf ik nu nog een blog met het hele verhaal;

Vorig jaar kom ik voor mijn half jaarlijkse apk-beurt bij mijn tandarts. Na de check loop ik naar de balie om een nieuwe afspraak te maken voor over een half jaar en op de balie bij de receptioniste staat een doos met mini-tandpasta tubes. De dame zegt mij dat ik er best een aantal van mag meenemen waarop ik antwoord: geef mij de hele doos maar mee (tja de brutale hebben de halve wereld nietwaar). Ze keek me wat beduusd aan en vroeg me wat ik dan mee zou doen?
Ik vertelde haar dat ik die dan mee zou nemen naar een Afrikaanse bestemming zodra ik weer moest vliegen. Zonder enige aarzeling snelde ze naar een opslag kast en gaf mij 2 dozen tandpasta mee met de vraag of ik ze wel wilde vertellen (het liefst met foto) waar het terecht zou komen.
Dit vond ik een mooie deal en zo geschiedde dat ik kort na deze apk-beurt onderweg ging naar Uganda (Entebbe) met in mijn koffer een van de twee dozen tandpasta. In de vlucht kwam ik met een passagier te spreken die mij vertelde wat zij met haar organisatie ging doen in Kampala (Uganda).
Zij vertelde over de straatjongeren die zonder reden opgepakt werden en in het gevang gezet werden onder erbarmelijke omstandigheden. Ze stonden vastgeketend aan de muur tot hun enkels in hun eigen uitwerpselen. Te goor voor woorden.
Zij trok zich het lot van deze jongeren erg aan en wist te bewerkstelligen dat de leefomstandigheden in het gevang drastisch werd verbeterd.
Geen kettingen meer, schone vloeren en beter eten en drinken.
Het verhaal greep mij aan en ik bedacht mij dat er in mijn koffer vele tubes tandpasta zaten die zij vast goed kon gebruiken en nadat ik het haar had aangeboden besloten we bij de kofferband opnieuw af te spreken zodat ik haar de spullen kon geven. Ik vroeg haar mij op de hoogte te houden van dit verhaal.
Enkele weken later ontving ik een aantal foto's (niet degene die ik geplaatst heb op deze site) en deze foto's stuurde ik door naar mijn tandarts die zeer ontroerd was na het lezen van het verhaal.
Hij vroeg mij of hij wederom een donatie mocht doen maar dan met vele tubes tandpasta inclusief tandenborstels voor de kinderen?
Ik nam na deze vraag contact op met de dame die ik op de vlucht had gesproken met de vraag of ook dit van pas zou komen voor haar?
Het antwoord laat zich raden en zo kwamen alle spullen inclusief wat snoep (is goed voor de tandarts) wederom bij de jongens in het gevang terecht (zie foto).

Soms kom je tijdens je werk aan boord in hele interessante gesprekken terecht met onverwachtse uitkomsten maar dat maakt het werk wel erg interessant, vind ik.