Daar sta je dan, Mbundundu, tegen de lemen muur van een hutje.

Je vraagt je af waarom al die blanke mensen elke dag weer opnieuw jouw dorpje bezoeken.
En waarom er telkens zoveel foto's gemaakt worden.

Ook vraag je je af waarom de kinderen van jouw stam sinds een aantal jaar niet meer in traditionele kleding naar school mogen.

De antwoorden op je vragen heb je niet, en dromerig blijf je voor je uitstaren.