We zijn s' morgens vroeg in een Himba-dorpje getuige van het begin van de dag. Iedereen is druk in de weer met aankleden, kletsen met de buren en ontbijt maken. Het eten van de Himba's is eenzijdig; vaak eten ze een soort maispap en zeker als ontbijt is dat vaste kost. Voor elk hutje is een vuurtje gemaakt, waar gezinnetjes omheen zitten en hun eten warm maken. Bij dit hutje is die taak overgenomen door één van de kinderen, dat zich serieus van die gewichtige taak kwijt. Voor ons ziet het ontbijt er niet al te lekker uit, maar de Himba's hebben weinig keus. Ze wonen vaak ver weg van de bewoonde wereld en redden zich met eenvoudige middelen.