We bezoeken een Himbadorpje in de vroege ochtend. De hutjes staan in een cirkel om de veestapel, die in het midden van het dorp achter een omheining van takken verblijft. De Himba's komen langzaam uit hun hutjes en op de erfjes wordt het ontbijt gereed gemaakt. Overal zien we potten met maismeel, die worden verwarmd op open vuurtjes. Sommige Himba vrouwen zijn bezig met hun haren, andere letten op de kleintjes en ook is er tijd voor een onderonsje. Het is mooi om zo'n dorpje te zien ontwaken en even deelgenoot te zijn van het nog steeds vrij primitieve leven van de bewoners. We hebben heel wat smoezelige handen moeten schudden vergezeld van de woorden Moro, Perivi, Naua (Hallo, hoe gaat het?). Het was een pracht ervaring, zeker toen we getuige mochten zijn van het wasritueel van de vrouw van het stamhoofd (zie eerdere foto's).