Appeltaart in Solitaire en dolfijnen in Walvis Bay

Door: LWesterik

Geplaatst op Dec 18, 2010

Wat zal er door het hoofd van Ton van der Lee zijn gegaan toen hij Solitaire naderde? Al wat er door mijn hoofd speelde was een bijna ziekelijk repeterende zin: "geen klapband of lekke band". Ondanks dat de omgeving in het Namib Naukluft gebied erg mooi is zijn we letterlijk met horten en stoten over de C14 gereden. Er waren zelfs momenten dat het leek of we vlogen, als we gelanceerd werden over een hobbel die we niet gezien hadden. En dat terwijl we toch ruim onder de maximum snelheid zaten. De spaarzame stukjes asfalt waren een verademing voor lijf en leden, evenals de bijna goddelijke appeltaart die we bij Solitaire aten. Hoewel Ton van der Lee hier toch al de nodige jaren weg is lijk je zijn aanwezigheid nog te voelen. Al is het maar omdat je zijn naam tegenkomt in het, naast de benzinepomp gelegen, Café Van der Lee. Bij de benzinepomp herken je ook gelijk de Nederlanders die het boek Solitaire gelezen hebben. Samen met nog 2 Nederlandse vrouwen sta ik een foto van de benzinepomp te maken en we moeten eigenlijk wel om onszelf lachen. Zie ons hier nou eens staan, als waren we een soort ramptoeristen. Omdat er een Nederlander is geweest die deze van God verlaten plaats op de kaart heeft gezet staan wij hier foto's te maken.

Eenmaal in de buurt van Walvis Bay en Swakopmund zien we met onze eigen ogen dat de woestijn bijna letterlijk tot in de zee loopt. De zee die het hier toch voornamelijk van toeristen en dagjesmensen moet hebben.
Want wat schrijf je over een dag waarop je eigenlijk alleen maar de toerist hebt uitgehangen (omdat je in deze omgeving bijna niet anders kunt dan dat)?
Schrijf je dan dat je samen met Duitsers, Afrikaners en blanke Namibiërs op een catamaran de zee op bent gegaan? Dat we eindelijk een keer dolfijnen hebben gezien? Of pelikanen en robben? Tja... het heette niet voor niets een Dolpin and Seal tour.
Of dat we Sachertörte hebben zitten eten bij Café Anton in Swakopmund terwijl onder ons de toeristen geld uit de zakken werd geklopt op de souvenirmarkt? Of dat we naar de flamingo's in de lagune zijn gelopen en onderweg ook nog een verdwaalde zeeleeuw tegenkwamen?
Of dat blanke bruiloftsgasten er hier bijlopen alsof ze zo uit de Wehkamp-catalogus van 1983 zijn gestapt, terwijl het bruidspaar er wel anno nu gekleed bijliep? Feit is wel dat we op een wel heel bijzondere locatie moeten zitten wil je in Alte Brücke Resort je huwelijksdiner en -feest houden.
Of eigenlijk dat Swakopmund zó enorm Duits is dat er zelfs een man met lederhösen aan door de straten loopt?

Of maar gewoon helemaal niets?