Trektocht door Marokko, Dag 17, Zagora - Marrakech
Zuid Sahara en oases
Marokko
Nelita
Trektocht door Marokko, Dag 17, Zagora - Marrakech
Dag 17. Maandag 2 april 2012. Zagora - Draa valley – Ait Ben Haddou – Marrakech.
De Draa vallei is dé kasba-route van Marokko.
Dadelpalmen, riviertjes en rotsformatie´s, overal is het hier mooi.
Maar vandaag nemen we afscheid en via de uitlopers van deze vallei gaan we richting Marrakech.
We kijken nog 1x om en rijden dan verder door dit prachtige landschap.
Inderdaad kwamen we veel kasba´s tegen, die opgetrokken in rode leem, tegen de bergen aangeplakt liggen met aan hun voet een slingerende groene oase.
We hielden een koffie/plaspauze in een prachtig restaurant en later natuurlijk nog een keertje voor een foto-stop.
Het landschap is hier gewoon overweldigend.
Prachtige kleuren zoals terracotta, gebrande sienna, rauwe omber ( allemaal mooie kleuren van mijn schilders-palet) die overgaan in grijs, groen en blauw.
Op die parkeerplaats stonden natuurlijk ook weer de verkopers met héél véél souvenirs, waar ik nu toch wel even voor de bijl ging.
Zijn we allemaal uitgekeken, uitgekocht en uitgefotografeerd, staan er ineens 2 mannen bij de bus met 4 gifgroene salamanders in de hand !!
Ook een prachtige kameleon zat er bij.
Ze boden de dieren te koop aan, maar gelukkig ging niemand daarop in.
Wel werden er natuurlijk meteen foto´s gemaakt, waar ook weer geld voor gevraagd werd.
Maar dat was het wel waard.
Een leuke onverwachte ontmoeting van een paar minuten !!
Dan vervolgen we onze weg naar de kasba De Taourirt.
Dit is nu een museum, vroeger heeft de pasha daar gewoond met zijn gevolg.
Beneden zijn de vertrekken erg klein en donker.
Hier hebben de haremvrouwen gewoond.
Kleine smalle raampjes laten weinig licht door.
Dan gaan we via smalle kleine trappetjes een etage hoger.
Dit waren de vertrekken van de vrouw van de pasha, grotere ruimtes en meer licht.
Op de bovenste verdieping is alles rijkelijk versierd met tegels, ornamenten en genoten we van een prachtig uitzicht.
De gids was erg moeilijk te verstaan, dus er ontstonden steeds kleine groepjes, die elkaar op mooie en interessante dingen wezen.
Heel erg mooi was het om te zien hoe de plafonds waren gemaakt.
Diverse materialen op verschillende manieren verwerkt.
Deze plafonds waren voor een groot deel nog intact.
Ook waren er mooie versieringen rondom de ramen.
Rondom de kasba gaat het leven zijn gewone gang.
De lemen resten van het verlaten gedeelte van de kasba, dat erg fotogeniek is, lijken op te drogen in de zon.
De volgende stop was Ait Ben Haddou.
De mooiste kasba van Marokko.
Hier zijn prachtige films opgenomen zoals “Lawrence van Arabië” en “Jewel of the Nile”.
De kasba ligt dan ook prachtig half tegen de berg op en het uitzicht hierop vanaf de rivierbedding is prachtig.
We hadden de keus om beneden dit alles te bewonderen, maar we konden ook naar boven.
De groep was een beetje uit elkaar gevallen, maar ik ging toch over de lange brug en klom alle trappetjes op naar boven.
Eerst moest ik me een weg banen tussen de verkopers van de kleine souvenirwinkeltjes, die nu toch wel érg opdringerig waren.
Ik zag een stel muziek instrumenten liggen, die ook de Gnaoua groep gebruikt had tijdens hun optreden. Helemaal van verroest ijzer.
Ze moesten natuurlijk oud lijken, maar ik vond ze toch wel mooi en wilde ze wel kopen. Daar ben ik natuurlijk mooi de mist ingegaan, maar gelukkig is het daarbij gebleven.
De klim verder naar boven was echt de moeite waard.
Na iedere hoek was weer een mooi uitzicht.
Een ezeltje, een klein smal straatje, kleine trappetjes en dat allemaal onder een strak blauwe hemel. Mooi om gezien te hebben !!
Dan weer terug naar beneden en op zoek naar iets eetbaars.
Vanuit de verte zag ik Brigitte en Maurice langs het water van de half drooggevallen rivier staan om daar hun mooiste foto´s te schieten.
De afspraak was in een restaurant iets verderop.
Onderweg kwamen we ezeltjes tegen die zakken met mest op de rug naar het veld brachten. In de kleine huizen ging het gewone leven door.
De mensen bleven binnen of in de schaduw.
Zij waren de grote groepen toeristen wel gewend.
In het restaurant was het druk, maar we hadden er toch lekker gegeten, behalve Henk, die lag gestrekt !! Zonnesteek opgelopen langs het zwembad bij ons laatste hotel.
We reden verder door de Hoge Atlas, al slingerend over de Tizin-Tichka pas.
2260 meter hoog.
Een woest kleurrijk berglandschap met hier en daar een Berberdorp.
Maar al snel trok de lucht dicht en verdween alles in dichte grijze regenwolken.
4 uur lang reden we zo en tuurden we door de natte ramen naar de omgeving.
Onderweg hielden we een stop bij een klein “winkeltje” en sloegen wat magdalena´s in, verse dadels en water. Zo kwamen we dan eindelijk aan in ons hotel in Marrakech.
Foto's
