Trektocht door Marokko. Dag 13, Erfoud-Todrakloof-Dadéskloof
Zuid Sahara en oases
Marokko
Nelita
Trektocht door Marokko. Dag 13, Erfoud-Todrakloof-Dadéskloof
Dag 13, donderdag, 29 maart 2012, Erfoud-Todrakloof-Dadéskloof.
Vandaag staat de Todrakloof op het programma.
Soms is de kloof maar 10 á 20 meter breed en zie je hoe de hemel zich als een streep hoog boven je uitstrekt.
Maar door de enorme regenval van de afgelopen dagen ziet het er echter naar uit, dat we dit hoogtepunt niet kunnen bezoeken.
Na het ontbijt gaan we eerst massaal pinnen en dat hebben meer mensen gedaan. Twee automaten waren al leeg, gelukkig kwam er uit de 3e automaat in deze Marokkaanse muur toch nog geld.
Het regende nog steeds en de ondergelopen straten gaven een troosteloze aanblik.
Maar een kleine 30 km. buiten Erfoud ligt een marmerfabriek en daar hebben we een rondleiding gekregen.
Heel interessant en er werden prachtig mooie voorwerpen gemaakt.
We hebben mooie foto´s kunnen maken van tafels en haardschouwen met ingelegde fossielen.
Natuurlijk met z´n allen door de winkel. Ik had alleen een paar marmeren paaseieren gekocht, we zouden tenslotte met Pasen weer thuiskomen en dan geen ei in huis ??
Buitengekomen was de parkeerplaats een kleine vijver geworden en via enig springwerk en over planken balancerend kwamen we toch allemaal weer in de bus.
Door het moerasachtige landschap rijden we dan naar het waterleidingssysteem van vroeger, waar we gisteren al langs waren gereden.
Het landschap lag vol met grote molshopen.
Grote bergen zand.
Dat was het afgevoerde zand en slib uit de schachten.
De ventilatieschachten waren te bezichtigen door via kleine smalle gangen in die molshopen af te dalen.
We konden goed zien hoe het zand en het slib tijdens het onderhoud van de schachten werd afgevoerd.
Het was een mooi opgezet en uitgedacht systeem.
Ieder dorp had zijn eigen watervoorziening.
Het regenwater dat uit de bergen kwam werd in deze gegraven schachten opgevangen en naar de diverse dorpen geleid.
Gelukkig waren de schachten door de laatste regen niet ondergelopen en was het een interessante tussenstop.
De klei zat natuurlijk lagendik onder onze schoenen en bij de bus trad Herman op als krabber zodat de bus niet teveel onder de blub kwam.
Onderweg hadden we al gezien dat er ook veel water naast de weg bleef staan en we kregen inderdaad te horen dat de weg verderop was afgezet.
We moesten weer terug naar Erfoud en via El Rachicia doorsteken naar het westen, naar de Todrakloof.
Onderweg zagen we hoe de weg, die op de heenweg nog goed begaanbaar was, overspoelt werd door het kolkende water.
Mensen te voet en met de fiets liepen op kniehoogte door het modderige water.
Heel langzaam stuurt onze chauffeur de bus door het water en 3 uur later zijn we weer waar we vanmorgen waren begonnen.
Halverwege El Rachidia vertoonde de bus mankementen.
Tijdens het rijden over de overspoelde wegen was er water in het acceleratiesysteem gekomen en de bus kwam niet boven de 80 km. per uur uit.
We stopten en de bus moest aan de kant.
Allemaal uitstappen en kijken wat er aan gedaan kon worden.
Bagage eruit en ondertussen had de bijrijder een blaasbalg op de kop getikt en werd er stevig geblazen in de hoop het water uit het systeem te krijgen.
Een half uurtje wachten en dan zou het wel weer in orde zijn. Ondertussen waren er veel belangstellenden uit de kleine huisjes langs de weg aan komen lopen.
Wij besloten om ook maar langs de weg verder te lopen, op zoek naar een lekker terrasje.
Dat kon toch zo ver niet zijn
Daar liep ik dan.
Het was ondertussen best warm geworden en ik had géén water, géén pet op mijn kop en géén papieren bij me.
Alles lag in de bus, die steeds kleiner werd, want het terrasje was toch wel verder dan gedacht.
Ondertussen liepen er steeds meer kids met ons mee.
Oma´s met kinderen op de rug, die natuurlijk wel wisten dat ze er fotogeniek uitzagen zo en dan ook meteen de hand ophielden als er foto´s gemaakt werden.
Een Duitssprekende jongeman liep met mij op en vroeg wat er aan de hand was.
Nou, de bus was kapot en we waren op zoek naar een terrasje.
Dát was toevallig !!
Het eethuisje dat in de verte opdoemde was van hem en zéker konden we daar iets drinken.
Iets eten was eerst wel even een probleem met zoveel mensen, maar in no-time werden er eieren gebakken met verse tomaten, er kwam vers brood te voorschijn en heerlijke olijven en we hadden een hele lekkere en spontane lunch.
De Duitssprekende eigenaar van het tentje vertelde dat hij in Duitsland werkte en hier samen met zijn familie een huis aan het bouwen was.
We mochten wel even binnen komen kijken, maar niet fotograferen.
Het was een goede afleiding en zo konden we zien hoe hier gezamenlijk gewerkt werd en in welke omstandigheden.
De mensen waren erg vriendelijk en natuurlijk ook blij met deze onverwachte klandizie.
Terug op het terras had iedereen een lekker plekje in de zon gezocht, want de bus was nog in geen velden of wegen te bekennen.
Om de tijd te doden begon Ger anekdotes te vertelen, zoals hij dat als gids op een toeristenboot over de Dieze in Den Bosch ook deed.
Van het ene verhaal kwam het andere en zo kregen we de tijd toch wel om.
Om half 3 kwam dan toch Achmed met de bus weer langsrijden.
Groot applaus en de bewaarde lunch voor hem en zijn bijrijder ging er natuurlijk wel in.
Daarna door naar een garage om e.e.a. nog even te checken en om 3 uur in de middag gingen we dan eindelijk verder met onze 13e dag-etappe.
(Tja, donderdag de 13e )
Daardoor ging de tocht door de Todrakloof niet door, daar was het te laat voor geworden.
Een teleurstelling natuurlijk, maar dat was overmacht en niets aan te doen.
We moesten doorrijden naar het hotel bij de Dadéskloof, waar we om 8 uur ´s avonds aankwamen.
============================================
Foto's
