Trektocht door Marokko. Dag 12, Merzouga-Erfoud-Djebel Lemdouar
Zuid Sahara en oases
Marokko
Nelita
Trektocht door Marokko. Dag 12, Merzouga-Erfoud-Djebel Lemdouar
Woensdag, 28 maart 2012. Merzouga-Erfoud, bezoek Djebel Lemdouar.
Om 5 uur in de ochtend was het nog stil in het kamp.
Ik vroeg me af waarom, want we moesten toch om 5 uur vertrekken?
Maar het regende nog steeds en van een zonsopkomst in de woestijn zouden we toch
niet kunnen genieten, dus we mochten nog een uurtje blijven liggen.
Om 6 uur was het dan toch zover.
De regenjacks werden over onze kleding aangetrokken, de kamelen werden weer
bestegen en enigszins gekraakt begonnen we aan de terugtocht naar het kamp vlakbij Merzouga.
Daar had een gedeelte van de groep de nacht doorgebracht en zij zaten al aan het ontbijt.
Alleen Lou trotseerde het regenachtige weer en stond ons op te wachten met zijn fototoestel.
Dat leverde weer een paar mooie plaatjes op van een stel woestijn-gangers na een iets andere
nacht dan normaal, maar wel weer een geweldige ervaring rijker.
Zelfs de terugrit in de motregen, onder een grijze lucht gaf toch mooie plaatjes en herinneringen.
De zon hebben we dus niet op zien komen, maar ik had het allemaal niet willen missen.
Nadat de blauwe prinsen hun fooi hadden opgehaald gingen we de grote tenten van het kamp
binnen.
We werden onthaalt door de “Ali”baas van het complex en hij leidde ons naar de goedgevulde
ontbijt buffetten.
Dat ging er natuurlijk wel goed in en eigenlijk……….had ik best een paar uurtjes plat gewild,
maar het was alweer verzamelen en in de jeeps gingen we richting Khamlia.
Daar wonen de Gnaoua, afstammelingen van de Bambara-stam, de vroegere slaven hier.
We hebben een muziek optreden van hun meegemaakt.
Hun muziek en dans gaven een mystiek tintje aan deze ochtend.
Dit is dus een andere bevolkingsgroep van Marokko en dit was één van hun oeroude traditie´s.
Er stonden banken langs de muur en op de kleine tafeltjes stonden allerlei schaaltjes met
heerlijke nootjes en natuurlijk werd de bekende thé weer geschonken.
Er waren ook CD´s te koop en achteraf heb ik spijt dat ik er geen gekocht heb.
Na een poosje viel de groep uiteen, want buiten was ook weer een prachtig landschap te zien.
De tenten waar de muzikanten in leven en de stille omgeving.
Lou waren we even kwijt, die was al fotograferend toch een aardig eindje doorgelopen,
maar hij werd toch weer gespot en daarna zijn we allemaal weer in de landrovers gestapt richting
het hotel.
Dit was een prachtig hotel met zwembad, waar we het woestijnzand van ons hadden kunnen
afspoelen, maar het regende pijpenstelen en alles was nat en grijs.
We zouden rond 1 uur ´s middags opgehaald worden voor een jeep-safari, maar dat werd 2 uurtjes
later. De groep begon ook een beetje te morren, waarschijnlijk door te weinig slaap en
het slechte weer.
De plannen moesten ook een beetje aangepast worden, niks relaxen, niks heerlijk zwemmen
en zonnen bij het riante zwembad.
Regen !!!!
Uiteindelijk zaten we allemaal weer in de jeeps richting Borj Lalmani . daar was een natuurlijke
kloof in het landschap waar vroeger een gevangenis was.
Djebel Lemdouar.
Het landschap had een grijze gloed en dat was niet door het slechte weer maar door het gesteente.
De plaatselijke bevolking zoekt hier naar stenen en fossielen en bieden die te koop aan.
Ook hier kwamen weer jonge mannen aangerend, die hun stenen te koop aanboden.
Het uitzicht was geweldig en later kwam ook de zon nog even voorzichtig door.
We crossen weer verder door het uitgestrekte landschap.
Hier en daar staan wat berber tentjes en we zien de resten van een oud bewatering systeem,
waar we morgen een uitgebreid bezoek gaan brengen.
De tijd verstrijkt en onze chauffeur vraagt of er belangstelling is voor een bezoek aan enkele
kunstwerken van een Duitse kunstenaar die middenin de woestijn door hem zijn opgebouwd.
We moeten wel een aardig stuk doorrijden en het “pad” wordt slechter en slechter.
We moeten een rivier oversteken met de jeeps, dat is normaal een leuke ervaring,
maar nu met die hevige regenval van de laatste dagen is er toch wel een gids nodig.
Die gids heeft ook de sleutel van de bouwwerken, dus we volgen de man op zijn brommertje
op zoek naar een plek om de rivier over te steken.
Hij laat zijn brommer achter en waadt zelf blootsvoets door het water.
De jeeps achter hem aan.
Met wat overlevingstaferelen komen we toch aan de overkant.
De man stapt bij ons in de jeep en zo komen we toch aan bij de drie kunstwerken.
We kunnen er 2 van bezichtigen. Hele aparte bouwwerken.
“De trap naar de hemel en de gouden spiraal. “
Ontworpen door de Duitse kunstenaar Hannsjorg Voth.
Hij heeft van leem een naar de hemel reikende trap en een beeld in de vorm van een spiraal
gemaakt. De kunstenaar is normaal zelf aanwezig bij de rondleidingen en die zijn eigenlijk alleen
op afspraak mogenlijk.
Naast de kunstenaar heeft alleen Ahmed Ben Saddik een sleutel en mag ook alleen hij
rondleidingen verzorgen. (bron Marco Polo).
Die Ahmed Ben Saddik was dus waarschijnlijk onze gids op zijn brommertje
Ik ben niet al die trappen opgeklommen, maar volgens mijn mede reizigers was het erg
imponerend om te zien.
De schemering viel in en het begon weer te regenen !!
Pijpenstelen!!
1uur later dan gepland waren we weer terug in ons mooie hotel.
===========================================================
Foto's
