Onderweg van Agdz naar Erg Chebbi komen we opeens een kudde dromedarissen tegen. Een reden om de camper op de weg te zetten en gewapend met mijn camera probeer ik een leuke foto te maken. Dat is niet zo makkelijk als het lijkt, de de dromedarissen hebben helemaal geen zin en geven mij bijna het nakijken. Dan stapt er opeens een figuur op de weg. Oeps, zijn blik is dreigend en we verstaan elkaar helemaal niet. Hij spreekt Berber en ik kom niet verder dan Frans en een enkel woord in het Arabisch. Hij wijst naar de dieren, die volgens mij wild zijn en gebaart dan naar zichzelf. Oh eindelijk valt bij mij het kwartje, hij is de herder van deze kudde. hij mag dan wel een duistere uitstraling hebben het is een vriendelijke man die er geen bezwaar tegen heeft om zelf ook op de foto te gaan. Zodra ik af wil drukken laat hij zijn hand in zijn gewaad glijden. Een moment denk ik aan allerlei spannende dingen die hij te voorschijn kan halen, maar het blijft gelukkig bij melk van de dromedarissen die door Marokkanen hardnekkig camels genoemd worden. Hoewel kortstondig was het een memorabele ontmoeting die ik zeker niet snel zal vergeten.