Visum in Rabat
Rabat
Marokko
Evaneekelen
Visum in Rabat
20 juli 2010
Het leven van een reiziger loopt niet over rozen.....
In plaats van dat we nu al in Mauretanie zouden zitten, zijn we nu op weg naar Rabat. Jawel!
Het begon eergisteren allemaal goed. We vertrokken rond 9 uur van Bou Jerif, via de piste weer terug naar de hoofdweg, op weg Laayoune. De reis verliep voorspoedig, de politiecontroles waren minimaal en om 4 uur draaiden we al weer de weg af naar de camping vlak voor Laayoune,nog maar zo´n kleine 1000 km verwijderd van de grens met Mauretanie.
En daar begon onze eerste tegenslag. Het waaide enorm, de camping is vlak aan de kust en onze tent vloog alle kanten op. We kregen hem amper op en toen hij eenmaal stond bleek het frame van onze supersonische, spuugdure, in 30-seconden-op-te-zetten-tent compleet verbogen. Het was geen doen om hem te laten staan, dus weer snel afgebroken en onze intrek genomen in één van de nomadententen op de camping. En toen kwam de tweede tegenslag. De eigenaresse vertelde dat sinds een aantal maanden de grenspost van Mauretanie geen visa meer verstrekken aan reizigers die hun visum aan de grens willen kopen. Daar zaten we dus: zonder visum, halverwege de Spaanse Sahara.......Wat 16 jaar lang mogelijk is geweest kan nu plotseling niet meer. Zelfs toen de ambassade van Mauretanie geen visa verstrekte om over land naar Mauretanie te reizen, kon je gewoon naar de grens gaan en kreeg je een permit voor 5 dagen. Dat is nu dus verleden tijd.
We hebben allerlei opties overwogen, variërend van de reis maar opgeven en vakantie gaan houden in Marokko, tot de auto in Casablanca stallen en naar Ouagadougou vliegen en later weer terug te rijden, tot de optie die we nu uitvoeren: de 1200 km terugrijden naar Rabat, een visum halen voor Mauretanie en de 1200 km weer terugrijden naar Laayoune om vervolgens de laatste 1000 km door Marokko af te leggen.
We zijn gisteren dan ook heel vroeg vertrokken; om 7 uur zaten we in de auto en hebben de 900 km naar Marrakech in één ruk afgelegd. Totalloss kwamen we in Marrakech aan, waar we onszelf een hotel en een lekkere maaltijd hadden beloofd. Het Ibis hotel in de buitenwijk zat vol en toen we op weg gingen naar het volgende hotel, kwam een mannetje op een brommer naast ons rijden. Hij wist wel een leuk guesthouse voor ons.Aangezien we het al helemaal gehad hadden, zijn we blind achter hem aangereden, de Medina van Marrakech in. Kleine straatjes waar onze auto amper doorheen kon, hordes mensen en ezels die dwars door elkaar de straten bevolkten. Uiteindelijk kwamen we uit op een klein parkeerterreintje waar ik van het mannetje moest uit stappen om met hem mee te gaan om het guesthouse te bekijken. Wat bleek: hij bracht me naar een prachtige Riad, een traditioneel huis wat echt de sfeer uitademt van Marokko. Duizend keer beter dan het Ibishotel! Uiteindelijk heb ik wel vier Riads bekeken voordat we er eentje vonden waar Klaas met zijn rolstoel uit de voeten kon.
Aan de buitenkant zie je niet hoe mooi het van binnen is: Een patio met marrokaanse tegels, pilaren en muren van tadelakt, prachige massieve bewerkte houten deuren, plafonds en muren die met geometrische figuren zijn uitgezaagd, wastafels en bloemachtige kranen van koper, en om de patio liggen dan de kamers die zo mogelijk nog mooier zijn. Kortom een genot om naar te kijken en in te slapen! De marokkaanse vrouw die onze Riad bestierde was de vriendelijkheid zelve en we hebben op haar aanraden dan ook heerlijk gegeten in een restaurant om de hoek. Vanochtend om 7 uur heeft ze ons een heerlijk ontbijt voorgeschoteld en om half 8 is ze met ons meegereden om ons de Medina weer uit te loodsen. En nu zitten we op de snelweg richting Rabat, waar we hopelijk vandaag nog ons visum kunnen regelen. Ook gaan we onze tent repareren, want zoals ie nu is, kunnen we hem niet meer opzetten. Als alles mee zit rijden we morgen weer richting zuiden en zijn we over een paar dagen in Mauretanie!
We hebben besloten om alle zijwegen die we gepland hadden in Mauretanie en Mali maar over te slaan en heel saai over de asfaltweg naar Bobo te rijden, in de hoop daar begin augustus aan te komen, zodat we nog tijd hebben om te relaxen in Bobo, terreinen te bekijken, de auto te importeren en Boro te bezoeken.
18.00 uur, 20 juli
Inmiddels zijn we in Rabat aangekomen, hebben we de ambassade gevonden (dicht natuurlijk!) en hebben we de middag doorgebracht met het zoeken naar een fotograaf voor pasfoto's, een ijzerzaak voor hoekijzers voor de tent en een camping. De eerste twee zijn gelukt, maar de laatste, een camping, helaas niet. We zitten nu dan ook in een hotel in een loeigrote kamer, airco en televisie. Je kunt het slechter treffen. De auto staat op een bewaakte parkeerplaats, dus we kunnen vannacht gerust slapen. Morgenochtendvroeg naar de ambassade en hopelijk kunnen we dan 's middags weer richting zuiden vertrekken.
Foto's
