Hectisch lunch: broodje kip.

Door: MiekeDeHaas

Geplaatst op Mar 13, 2014

Moe van het slenteren door de 1001 straatjes van de oude Joodse wijk van Marrakech en tevens de armste wijk van de hele medina, zijn we op zoek gegaan naar een eetgelegenheid. Het restaurant op een plein leek ons wel iets. We nestelen ons met zijn tweeen achter de tafel met een grijs skaileren tafelkleed. Zo hebben we beide mooi zicht op het plein en kunnen de taferelen goed aanschouwen vanuit onze stoel. Er is immers altijd wel iets te beleven.
De ober heeft inmiddels onze order opgenomen en de broodjes kip worden klaargemaakt. Even bijkomen van de indrukken en fysiek weer opladen.
Een beetje rondkijkend zien we dat ons tafeltje bijna in de winkel van de buren staat. Hier worden kachelpijpen, lampionnen en ladders verkocht. Alhoewel de ladders er erg tweedehands uitzien.
Daar is ons broodje kip met cola.
Tijdens een poging om onze eerste hap van het broodje te nemen, worden we aangesproken door een dame in Marrokaanse Chador, die met een opvallende tijgerprint is bedrukt.
Of we een glinsterende armband willen kopen? 'No, merci'. Door haar drukke gebaar laat ze twee armbanden vallen die al rollend ergens verdwijnen over het terras. Toch maar even helpen om de armbanden te zoeken, voordat de winst van vandaag daardoor zou verdwijnen. Half kruipend over het terras, vonden we ze. Ze bedankt ons en gaat verder. Op de achterkant van haar lange chador, pronkt tussen de tijgerprinten een foto van een grote geeuwende tijger. Deze foto zou het goed gedaan hebben op de site van de reisreporter van Columbus. Het ziet er prachtig uit.
We doen opnieuw een poging om een hap te nemen van ons broodje kip. Wacht, de buren van de winkel naast ons willen met een grote ladder dwars over het terras. Een haakse bocht lukt niet. Of wij wat willen inschikken met de tafel zodat zij er door kunnen met de ladder. We begrijpen meteen dat de ladders voor de verhuur zijn. Natuurlijk stemmen we in en staan op. We schuiven de tafel met twee broodjes kip wat op en de mannen gaan handig met hun gehuurde ladder op pad.
Terwijl we met het broodje kip in de hand weer gaan zitten, staat er een man met zelfgebakken kokoskoekjes ineens voor onze tafel. We hebben hem niet zien aankomen. Hij wil natuurlijk zijn koeken verkopen aan ons. 'Try', zegt hij. En we wijzen naar ons broodje kip waar we zo 'n trek in hebben. Hij begreep het en ging verder.
Een slangenbezweerder, die zie je toch alleen maar op Place Jemaa El Fna? Nee, het is een man die houten slangen wil verkopen en die ze laat bewegen als echte slangen. Wederom verwijzen we naar ons broodje kip. Teleurstellend draait hij zich om en loopt verder.
Nee, nog even geen broodje kip. Een gehuurde ladder wordt teruggebracht. Op eigen initiatief schikken we weer in met onze tafel zodat de ladder weer keurig op zijn plaats gelegd kan worden. Ze laten blijken dat ze ons aardig vinden, maar ons broodje kip ligt er nog steeds onaangeroerd.
De flesjes Cola zijn nog niet geopend en we wenken naar de ober. Heel handig maakt hij met de vork van de Japanse buurman onze flesjes open. 'Interesting', zegt de Japanner.
'Yes', verry interesting.'
De culinaire eenvoud, broodje kip, smaakte heerlijk en we hebben ons kostelijk vermaakt. De kokuskoekjes van de man, die alsnog een keer langs kwam, hebben we in alle rust bij een kopje koffie opgegeten.