In de steek gelaten door een prijsvechter

Door: Reysigers

Geplaatst op Jun 30, 2010

Dat het vliegen met Ryan-air niet altijd een avontuur is om aan terug te denken, blijkt aan het volgende.

HEENREIS
Van Düsseldorf (Weeze) (NRN) naar Marrakesh (RAK)
Thu, 17Jun10 Vlucht FR8636 Vertrek NRN om 15:35 en aankomst RAK om 18:10

TERUGREIS
Van Marrakesh (RAK) naar Düsseldorf (Weeze) (NRN)
Thu, 24Jun10 Vlucht FR8637 Vertrek RAK om 18:35 en aankomst NRN om 23:30

Op tijd vertrekken we naar de luchthaven in Marrakesh om ons met de prijsvechter Ryan-Air naar de luchthaven van Weeze te laten doen vliegen. We hebben ruim de tijd en we besluiten wat te drinken voordat we naar de douane vertrekken. Ondertussen schrijf ik mijn vorige blog '’De kamelen en kameeldrijvers in de Sahara'' .Zes uur zal de gate sluiten en we besluiten dat als we nog ruim 30 minuten de tijd hebben ons naar de gate te begeven. Er staan lange rijen mensen voor de douane en als we bemerken dat de douane voor eenieder ruim een tijd van 5 minuten de tijd neemt,komen we in tijdnood. Ik besluit na een poosje naar voor te stappen en ik krijg als mededeling te horen,’’dat is niet ons probleem maar het probleem van de maatschappij’’. Uiteindelijk worden we op voorrang behandeld maar met tegenzin. We haasten ons naar de vertrekhal om te zien naar welke gate we ons moeten begeven. Staat nog niet op het scherm. He-he, hadden we daarvoor ons zo moeten haasten. Al snel blijkt dat alle vertrekkende vluchten vertraagd zijn. Oorzaak; de Franse luchthaven is in staking. Het is een drukte alom en alle stoelen zijn bezet. We wachten,wachten en wachten,lopen vaak naar het scherm om de stand van zaken te bekijken. Van ons overgebleven dirhams kunnen we nog net een broodje en wat drinken kopen. Uiteindelijk kunnen we het vliegtuig in waar ons wordt medegedeeld 30 minuten te moeten wachten voordat we kunnen opstijgen. Er wordt ons pas later medegedeeld dat we misschien niet op de luchthaven in Weeze kunnen landen. Later zou blijken dat na een bepaalde tijd geen nachtlandingen mogen plaatsvinden. We landen en als ik uit het raampje kijk,zie daar staan, ’Airport Liége’. Er worden nog steeds geen mededelingen gedaan. We stappen uit, niet wetende wat er gaat gebeuren. De Crew komt naar buiten en de piloot rent al telefonerend de aankomsthal uit waar hij onmiddellijk met de hele crew in een taxi stapt en nog net kan roepen,’’Een bus brengt jullie over 40 min. naar de luchthaven Weeze’’.
40 Min. gaan voorbij,geen bus. Het wordt later en later,geen bus. Gezinnen met kleine kinderen, ouderen en mensen die nog aan de vakantie moeten beginnen, staan daar radeloos te wachten. Ryan-Air laat ze aan hun lot over. Omdat deze luchthaven postvluchten maakt, is de luchthaven van Luik nachts open. Ze doen alles voor ons maar Ryan-Air is niet of nauwelijks te bereiken,alles moet via Dublin. Twee piloten van Ryan-Air komen het lege vliegtuig ophalen,we mogen niet met ze terug. ‘Geen Crew’,is hun antwoord. Als er om 9 uur nog geen bus komt,(staan inmiddels al 7 uren te wachten) besluiten we een taxi met 7 personen te nemen, niet goedkoop. Als dan de luchthavenpolitie arriveert,stellen we het nog even uit. De politie zet er druk achter en telefoneert naar Ryan-Air met de woorden’’deze mensen moeten van de luchthaven gehaald worden’’.
Van de luchthaven Luik (niet van Ryan-Air) krijgen we een drankje en broodjes aangeboden. Dit terwijl ze niets met Ryan-Air van doen hebben. Uiteindelijk komen er om 12.30 twee lege bussen vanuit Dusseldorf aangereden. Omdat veel passagiers met familie of vrienden zijn vertrokken,mag er een bus leeg terug. Onze reis naar Weeze kan beginnen,daar hebben we onze auto staan en kunnen na zo’n 22 uren onderweg eindelijk een heerlijke douche nemen.

Nog even vermelden dat een groep met spontane spaanse dames van rond de zeventig, gehuld in spaanse voetbalmutsen ons hebben doen opvrolijken met hun vrolijke zang en dans.