'Met 8000 kamelen door Fes'
Fez
Marokko
TravelGoom
'Met 8000 kamelen door Fes'
Ik wil verdwalen.
De wanhoop langzaam mijn aderen binnen voelen stromen in de steeds donker wordende steegjes van deze stad.
Straks lichtvoetig smachten naar een uitgang, een herkenning, een redding om Fes te voelen zoals ze is.
Een 'Souktocht' naar het hart van deze middeleeuwse chaos of beter nog: haar ziel!
Fes kan niet zonder gids roepen velen in koor.
Fout!
Fes moet zonder gids anders is Fes Fes niet!
Mam, ik doe mijn best voor het donker thuis te zijn.
Goed ik moet bekennen dat mijn besluit tot gidslozigheid pas to stand kwam na twee verkenningstochten.
Een avond eerder vormde een korte wandeling naar de restaurantjes achter de Bab Boujloud stadspoort mijn introductie.
Een paar uurtjes later wekt de moskee me en stap ik bij de eerste zonnestralen het onbekende in.
Fes is allang wakker al zijn de winkeltjes en stalletjes nog dicht of leeg.
Een forenzenstroom van djellabamannen met actekoffertjes draaft door de straten.
Al snel volgen de papa's en de mama's die hun kroost naar de verborgen koranschooltjes brengen.
Dan komen de laadezeltjes en kunnen een voor een de rolluiken open.
Ik lijk hen allen niet te storen als ik de vroege ochtendscenes met mijn camera vastleg.
Het zonlicht maakt de roze stadsmuur oranje en speelt met het stof dat de haastige voetstappen doen opwaaien.
Schuifelend slalom ik er tussendoor met een regelmatige Salaam naar de marktlui die hun waar uitstallen.
Een klein uurtje gebruik ik om Fes haar ochtendroes op me in te laten werken.
Dan keer ik terug naar mijn hotel en besluit bij het ontbijt dat ik zonder gids de stad in ga.
Ik ga voor mijn eigen dwaalfeest, mijn eigen 'Fes-tiviteit' zeg maar.
Twee reisgenoten besluiten met me mee te gaan terwijl de rest van de groep op de gids wacht.
We voelen ons stoer en stappen dapper de duizenden straatjes van de Medina in.
Mijn twee reisgenoten stel ik gaarne voor.
Ze zijn van het andere geslacht, blond en jong en daarmee een aantrekkelijke gezelschap vind niet alleen ik maar ook alle andere aanwezigen in de Medina.
Nu lopen daar naar schatting 200.000 mensen rond dus het is wel duidelijk wie vandaag het meest stoer en dapper door de stegen dwaalt.
Elke voordeel heeft zijn nadeel riep ooit iemand en dat geldt ook zeker andersom.
De anderhalf uur die we denken nodig te hebben om de beroemde leerlooierijen te bereiken worden er 4 en een half.
De dames worden keer op keer uitgenodigd om ergens binnen te komen en rond te kijken.
Ik heb het spel snel door en hobbel er glimlachend achteraan.
Ryads en pottenbakkershuizen, weverijen en een koranschool, kruidenwinkels en per ongeluk bijna de vrouwenhammam.
Ik mag ze allemaal fooiloos bekijken omdat de jonge blonde bekoringen door de Marokkaanse mannen niet zijn te weerstaan.
Ik kom op plekken waar ik alleen nooit geweest zou zijn.
De dames zijn mijn beste inFesteringen sinds tijden...
Maar het kan nog veel beter.
We zijn niet ver van de leerlooierijen als een oudere man naast me komt lopen.
Hij loopt iets gebogen, oogt wat onverzorgd maar zit goed in de kleren.
Een walm van Arabische musk prikkelt niet alleen mijn neus maar zelfs mijn ogen.
Met duime en wijsvinger pakt hij mijn mouw vast en brengt zijn mond naar mijn oor.
'Elle est tres belle', wijst hij fluisterend naar een van de dames.
'Oui', lach ik de man wat ongemakkelijk terug.
Het blijft even stil.
De dames zijn al uren volledig gehypnotiseerd door de kleurrijke bling-bling oase van het Medina-doolhof.
Ze krijgen niets mee van wat er een paar meter achter hen gebeurd.
'4000 chameaux', fluistert de man terwijl hij mijn mouw iets steviger vastpakt.
Mijn frons verraad dat ik het niet begrijp.
'Quatre mille chameaux', herhaalt de goede man terwijl hij met de vrije hand vluchtig naar zijn favoriete dame wijst.
'Camels', voegt hij toe.
Er valt een dirham bij me.
Mijn korte verwarring voorkomt een enorme schaterlach.
Hoe ga ik me hier uit redden denk ik snel.
'4000 chameaux pour une femme?', vraag ik semi-serieus ter controle.
De man zegt niets maar zijn ogen tonen iets van hoop in wat hij vermoedelijk al als een kansloze missie zag.
Ik waardeer zijn lef.
'Seulement 8000 pour deux femmes', vertel ik hem dan.
'Pas possible', lacht hij naar me wetende dat het spel voorbij is.
Hij groet en versnelt de pas, haalt de dames in, kijkt om en steekt zijn duim omhoog als hij hen passeert.
Pas na de leerlooierijen vertel ik mijn reisgenoten over het aanbod dat ik heb afgeslagen.
Lachend lopen we door de Medina terug naar ons hotel.
Wat nou Fes moet je met een gids verkennen?
Een echte avonturier loopt er zelfverzekerd met 8000 kamelen doorheen...
Foto's
