Tizi n Tichka bergpas en sneeuwballen
Atlas gebergte
Marokko
Mireille
Tizi n Tichka bergpas en sneeuwballen
Op tweede kerstdag onze Riad Omar in Marrakech gedag gezegd, boven ons bed werden we gewezen welke kant Mekka was door een sticker op de muur, die de ochtend waren we al gewekt door de twee moskeeën in de buurt – we wentelde onszelf maar weer eens lekker in het bed ipv gelijk op de vloermatjes te duiken. Een rustige Riad heel dichtbij het drukke Djemma el-Fna plein.
De auto weer opgezocht bij de klepperende ooievaars op de parkeerplaats en na enkele kilometers uit de stad was het drukke, chaotische van Marrakech veranderd in een rustig plattelandsleven, akkertjes die nog heel primitief met een ezel geploegd werden, hier en daar huisjes en een landschap met rode aarde en her en der palmen. We zijn op weg naar Ouarzazate via de Tizi n Tichka pas over de Hoge Atlas gebergte. In de verte zien we al dat de bergtoppen van de Atlas gebergte wit zijn. Bijzonder fotogeniek steekt het uit het landschap en onze hartjes kloppen sneller – daar gaan we overheen! Toch een witte kerst? Ik denk het wel – Jippie!
We rijden langs de Ourika vallei, dorpjes bijna onzichtbaar want ze zijn van leem in dezelfde kleur als het landschap gebouwd. Sommige dorpjes lijken wel met lijm vastgeplakt te zijn tegen de steile berghellingen, dat een huis daar overeind blijft…. Bij één zo’n steil gebouwd dorp is het feest, er lopen héél veel vrouwen en kinderen in vrolijk gekleurde kleding als kleine miertjes over de steile paden en door het dorp. Jeeminee wat een snelle pas zetten ze in! In de buurt van Taddert verandert het landschap - het wordt ruiger, kaler met een grijzere aarde. De weg klimt steil omhoog. De berghelling is zo steil dat de weg zigzaggend omhoog gaat, de uitzichten zijn wijds, dramatisch en telkens veranderd het door de koers die weg volgt. Naast ruige grijze hellingen zijn er kleine dorpjes, landbouwterrassen en veel bomen. We hebben geluk want het is mooi weer met eens strak blauwe lucht, heldere lucht en de temperatuur daalt van 23 graden in Marrakech naar 4 graden in het gebergte. Onderweg stoppen we bij een wegrestaurantje die lijkt te balanceren op de rand van de afgrond. Het uitzicht vanaf het dakterras met onze gehaktballetjes Tajine is werkelijk spectaculair! De ogen en camera’s doen over-time en tussendoor zo’n overheerlijk balletje in de mond. Naast ons is een armoedig adobe bergdorpje waar de dagelijkse bezigheiden goed te zien zijn, zelfs een schaap staat te blaten op het dak! Toch moeten we ons wegrukken van deze mooie plek want de tijd dringt en door de steile kronkelende bergpas is het niet mogelijk snel kilometers te maken. De volgeladen vrachtwagens kruipen als vermoeide kreunende slakken omhoog, terwijl taxi’s en bussen je maag doen omkeren met hun roekeloos rijgedrag. Op een gegeven moment kwamen we bij de sneeuwgrens aan – Wow sneeuw in Afrika!! De auto aan de kant gezet en natuurlijk sneeuwballen gegooid! Uitgelaten en met koude vingers stapte we in de auto. Over het hoogste punt komen we weer een ander landschap tegen nu lijkt het alsof de hellingen met poedersuiker zijn bestrooid – mogelijk door de warmere Sahara wind die tegen de Atlas aan blaast? Hoe dan ook erg mooi en langzaam dalen we af naar een soort maanlandschap. In het donker arriveren we in Ouarzazate. We zoeken een hotel, maar de ‘herbergen’ zijn vol…Uiteindelijk komen we bij ‘Hotel Amal’ terecht. Bijzonder vriendelijk en behulpzaam, de kamers schoon doch erg basic. Die nacht snappen we waarom al het personeel binnen in hun winterjas loopt – geen verwarming en die nacht was het –1 graden! Ik was voorbereid en haalde mijn kruikje uit mijn tas…hihi, lekker! Ons ontbijt de volgende dag hebben ook met sjaal en jas genuttigd terwijl de ober zwaar hoestend en niezend onze cappuccino’s klaar maakte met een apparaat die zo uit een Italiaans café had kunnen komen! Wat een contrasten.
Foto's
