Introductie, maand volunteeren in Ethiopie. (3e blog)
Ethiopië
Afrika
HRoddenhof
Introductie, maand volunteeren in Ethiopie. (3e blog)
The only disability in life is a bad attitude. ( de echte handicap in het leven is een slechte grondhouding.)
Deze uitspraak is van Estefanos Nega, vice manager en mede oprichter van de organisatie voor doven en blinden in Awasa. Een knappe jonge man met een oogverblindende smile. Wat een uitstraling!! Daar wordt een mens blij van.
Dinsdag stond in het teken van de kennismaking van ons project. We begonnen in Awasa op kantoor, daar stond Sunshine de directeur van de organisatie ons op te wachten. Nog zo, n jonge man die zich met al zijn energie volledig wijd aan de socialisatie en participatie van gehandicapten, met name de blinden en de doven in het onderwijs en de maatschappij. Zelf blind, heeft hij ervaren hoe frustrerend het is om vast te lopen op de middelbare school omdat er geen leermiddelen voor blinden zijn.
Het project bestaat in Awasa uit drie onderdelen waar wij aan de slag gaan. Het kantoor, waar nog allerlei plannen uitgewerkt dienen te worden, files gemaakt etc. Het ondersteunen van 3 blinde studenten op het college voor onderwijzers, hier worden toekomstige onderwijzers naast hun studie ook opgeleid in braille en gebarentaal. Sommigen van hen werken als vrijwilliger op de school in Leku, in ruil voor de opleiding als een soort stage.
De 3 studenten die wij gaan helpen moeten binnenkort een examen afleggen om door te kunnen studeren. Omdat de lessen niet in braille zijn kunnen ze niet verder tenzij er voorgelezen wordt! Een hele uitdaging voor mij, de enige die ik voorlees zijn mijn kleinkinderen, en ik vrees dat deze stof wel iets verder gaat dan Kleine Beer gaat slapen…..
We zitten met z, n drieën al te bedenken hoe we dat gaan doen, Eerst de hele zin en dan op dicteer snelheid??? We laten het voor de zekerheid ook nog opnemen zodat het herhaald kan worden. (wordt vervolgd)
Dan is er nog de school in Leku waar blinde en dove kinderen, in de leeftijd van 5- 18 les krijgen. Daar gaan we de teacher ondersteunen. Dan is er nog de compound waar veel gehandicapten wonen met hun families. Community services, dat kan van alles zijn, gezondheid bevorderende projecten, Home, Water and Sanitatian, in de groente tuin helpen. Ik zie sommigen al lachen…..ik doe noooooit wat in de tuin. Gelukkig is er ook genoeg te doen wat meer in mijn straatje past. Woensdag begeleid ik een 7 jarig jongetje die aan zijn ogen wordt geopereerd.(wordt vervolgd).
Awasa is heerlijk! Voor insiders, Mombasa op een autoloze zondag!!
Ik moet nogal veel met de basjaat / tuk-tuk. Daar zag ik tegen op , na de aanvaring met een truck in Mombasa waarbij ik een gebroken hand op liep, ben ik toch wat schrikachtig geworden. Hier dus geen vrachtwagens die door de stad denderen of overspannen Matatu drivers. Het wemelt er van de blauwe tuk-tuks met witte dakjes, hier en daar een auto, vaak een witte Toyota Landcruisers van een van de vele NGO’s in Ethiopie, brommers en veel voetgangers. De enige file wordt veroorzaakt door de ezelskarren. Relaxed dus.
Na de introductie nemen de heren ons mee naar het park gelegen aan Lake Awasa. Estefanos en Sunshine rijden voor op de motor, wij in de tuk-tuk er achter aan. Het park is prachtig, enorme grote bomen, paars bloeiende Jacaranda’s, zorgen voor schaduw. Apen springen om ons heen, er zitten zelfs Colobus apen hier. Maraboes lopen op hoge poten, mooi van lelijkheid, te bedelen om vis. Jongens voeren visafval om ze te laten vechten om een hapje. Bij navraag bleek het de bedoeling te zijn dat je geld geeft als je foto’s maakt….. Wij vonden 20 bir entree voor Ferengi,s( buitenlander) wel genoeg.
In het gras evalueren we de dag en genieten van de zon, de aangename temperatuur, (25 c), de dobberende fel gekleurde bootjes op het meer en het aangename gezelschap van deze twee bijzondere jonge mannen.
(voor meer.....www.hermienroddenhof.be-more.nl )
Foto's
