In de jaren negentig pakten donkere wolken zich samen boven Algerije. Als reactie op de corruptie van de machthebbers die na het vertrek van de Fransen de touwtjes in handen hadden genomen, had het moslimfundamentalisme (FIS) een grote schare aanhangers gekregen. In 1992 dreigde het FIS de verkiezingen te gaan winnen. Om te voorkomen dat Algerije een islamitische staat zou worden, werd het FIS verboden en nam het leger de touwtjes in handen. Een jarenlange binnenlandse strijd was het gevolg. Terreuraanslagen over en weer maakten vooral veel burgerslachtoffers.
Hoewel er nog altijd geen officieel akkoord is. Lijkt de strijd geluwd. Zo nu en dan vinden er nog aanslagen plaats, maar de frequentie is laag. Algerije is een groot land en de binnenlandse onrust speelt zich vooral af in het (Arabische) noorden; het zuiden, waar de bevolking voornamelijk uit Berbers bestaat, heeft er vrijwel nooit mee te maken gehad.
Het enige probleem om in het prachtige en veilige zuiden te komen, is dat je nog altijd via het noorden moet reizen, dat nog niet het predikaat veilig heeft verdient. Het ministerie van buitenlandse zaken ontraadt bezoeken aan Algerije, maar bedoelt daarmee vooral het noorden en de grensgebieden met Marokko en Mauritanië.
Door het ontbreken van rechtstreekse en/of aansluitende vluchten naar het zuiden ben je dus genoodzaakt 1 á 2 dagen in het “onveilige” Algiers door te brengen. Zorg dat je een groot, internationaal en beveiligd hotel boekt of zoals wij dat deden, uitwijkt naar de buitenwijken van Algiers.