Sneeuwscootertocht vanuit Äre.
Zweden
Europa
Meeko
Sneeuwscootertocht vanuit Äre.
Camp Äre is het verzamelpunt voor onze sneeuwscootertocht. Bij aankomst worden we op een vrolijke, maar daadkrachtige manier te woord gestaan en krijgen we een thermo-overall aangemeten. Een lekker dik, warm pak, speciale laarzen en een helm, veiligheid voorop natuurlijk. Ik ben hier samen met een collega en verder zijn er een paar Duitsers die met ons deze tocht zullen gaan maken.
Na een korte, duidelijke instructie mogen we met 2 personen plaatsnemen op een scooter en gaat de tocht beginnen.
Camp Äre is gelegen aan het Åresjön-meer, wat nu uiteraard bevroren is. Normaal gesproken is het in de periode dat wij er zijn (maart) een graadje of 15 onder nul, maar nu wij er zijn ligt de temperatuur rond het nulpunt.
Dat houdt in dat er niet met volle snelheid over het meer gereden kan worden, door het af en toe invallen van de dooi zijn er diverse hobbels en bobbels ontstaan. Het is voor mij de eerste keer dat ik op een sneeuwscooter rijd, dus het maakt me helemaal niets uit.
En wat vind ik het leuk om op een sneeuwscooter te rijden, geweldig gewoon! Even wennen, maar dan is het echt genieten. Eerst rijden we een stuk over het bevroren meer, onze maximale snelheid die we halen is 65 km per uur, nou….hard genoeg over al die bulten, het lijkt wel een buckelpiste. Op een gegeven moment gaan we het vasteland weer op, de bossen in en hier moet je echt met je lichaam werken om te sturen, echt super. Uiteraard wordt er onderweg in een Zweeds hutje in de middle of nowhere een lekker bakje warme chocolademelk geserveerd, genieten hoor. Het weer wordt ondertussen steeds slechter, striemende koude wind, sneeuw, het is nogal onstuimig, het zicht wordt steeds minder, goed opletten dus. Tussen de bomen maakt dat niets uit, maar op de open vlaktes is het goed kijken waar je voorganger is gebleven, we zijn wel eens wat mensen (en sneeuwscooters) kwijtgeraakt en moesten we even stoppen.
Natuurlijk wil mijn collega ook even rijden (jammerrrr voor mij), tijdens het stuk dat zij mag scooteren, moet er even goed opgelet worden. We moeten het spoor van de voorganger precies volgen, daar dat te berijden is en buiten dat spoor is het losse sneeuw.
Tuurlijk moest dat misgaan en mijn collega gaat een beetje buiten het spoor en hop……..daar zakken we een kleine 80 cm de sneeuw in, hilariteit alom uiteraard. Tranen over onze wangen van het lachen, bezorgde mede-bestuurders die vragen of het gaat, die zien ons vervolgens in een deuk liggen en beginnen zelf ook allemaal te lachen. We konden echt geen kant op, elke stap die je zet, zak je net zover de grond in, op de momenten dat we uberhaupt een stap konden zetten.
Onze begeleider heeft de scooter in mum van tijd uit de sneeuw en kon zijn lachen ook niet meer onderdrukken, hij heeft ons ook nog even geholpen………….en we kunnen weer verder. Een beetje onzeker vraagt mijn collega of ik niet liever weer wil gaan rijden, YES…….ik mag weer, fantastisch. Richting het einde van het traject krijgen we nog een steil stuk, via een soort van bospaadjes, hier moeten we echt manoeuvreren tussen de bomen door, ook een heel mooi stuk overigens. En dan zijn we weer op het bevroren meer en kunnen we rechtuit gaan rijden en weer wat snelheid opbouwen. Mijn collega wilde het graag nog een keer proberen op dit rechte stuk en vond het ook helemaal super. Zo rijden we weer terug richting Camp Äre en moeten we de scooters weer inleveren, helaas.
Dit is het einde van een supergave, veelzijdige sneeuwscootertocht die zeker voor herhaling vatbaar is.
Foto's
