Ons Laps avontuur (deel 4)

Door: Miquda

Geplaatst op Sep 14, 2011

Zondag 31 oktober 2010:

We hebben rustig aan gedaan, immers al twee heftige dagen achter de rug.
We moeten opladen voor de lange en heftige terug reis.
We zijn de hele ochtend en middag bezig geweest met het inpakken van de koffers en tassen.
Terwijl onze kleine meid haar middagdutje deed hebben Wouter en ik nog rondgelopen rond het hotel.
We zijn het bos nog even ingelopen.
S'middags hebben we voor de open haard gezeten met warme chocolademelk.
Micha bracht ons naar het station.
De zelfde trein die ons de dag ervoor terug had gebracht vanuit Narvik bracht ons nu weer terug naar Stockholm.
We hadden weer mazzel dat de slaapcoupé's niet volgeboekt waren.
Weer hadden we een coupe voor ons zelf.

Na een onrustige nacht, kwamen we aan in Stochholm.
We hadden ongeveer een uur om over te stappen op onze trein naar Kopenhagen, waar we na een vermoeiende reis aankwamen.
We verbleven (helaas) in het zelfde hotel.
Het enige mooie aan dit hotel is dat het zo centraal ligt (in de hoerenbuurt), dicht bij het station en de overige bezienswaardigheden zoals Tivoli en Nyhavn.
Omdat we nog moesten eten zijn we de stad in gelopen.
We vinden het nu wel jammer dat we niet meer tijd hebben genomen voor Kopenhagen.
Wat is dit een leuke stad zeg.
Leuke winkeltjes en restaurantjes.
Gewapend met een potje babyvoeding gingen we een pizzeria binnen in een zijstraatje van Nyhavn.
We hebben nog nooit zo'n vieze pizza gehad!
We kregen een diepvriespizza voorgeschoteld.
En onze dochter kreeg haar babyvoeding zo heet dat haar mondje had kunnen verbranden.
Ik zei nog zo 30 SECONDEN!
Dat is geen 4 minuten!
Dat de eigenaar van de pizzeria zo aardig was maakte het nog wel een beetje goed.

Na een korte nachtrust zijn we tegen 8 uur op de trein gestapt.
Op naar huis.
Nadat we in Hamburg vertraging hadden gehad kwamen we uiteindelijk om half 9 s'avonds helemaal verreist aan in Veendam.

Wat een mooie bijzondere reis is dit geweest.
Heel bijzonder was het noorderlicht.
Jammer genoeg was deze niet zo uitbundig als je soms op foto's ziet, en kon onze camera deze ook niet goed vast leggen.
Wie weet mogen we dit wonder der natuur nog wel een keer aanschouwen, ik wil zeker nog een keer terug.