Wat een verademing denken we. Na een dag of wat onder de glazen stolp van het Anton Pieck centrum van Praags binnenstad te hebben geleefd, besluiten we te gaan lopen over een rafelrandje. Het besluit brengt ons allereerst naar het centraal station van de stad. Het is een oud gebouw dat prachtig gebukt gaat onder jarenlange verwaarlozing. Vanaf de centrumkant lopen we onder de sporen door naar de achterkant waar blijkt dat het station geen brugfunctie tussen de verschillende stadsdelen vervult: de gang loopt dood.

Omhoog dus, het perron op. Een forens wijst de weg: ‘Doorlopen tot voorbij het verbodsbord en vervolgens het spoor oversteken.’ We blijken niet de enige dwarsliggers te zijn, link-rechts-links kijkend steken we samen met een paar vrouwen met boodschappentassen het spoor over.

Over een parkeerplaats gaat het richting Zirkov, de wijk aan de andere kant van het spoor. Hier gaan we op zoek naar ons rafelrandje: een oude spoorlijn. Het schijnt omgeturnd te zijn tot wandel- en fietspad en leidt je door achtertuinen en langs 19de eeuwse gevels om je uiteindelijk aan het eind van een oude spoortunnel uit te spuwen in een van de neocommunistische buitenwijken van de stad.

Na een paar minuten zoeken vinden we het begin van dit oude spoorlijntje vlakbij de kruising van de straten Seifertova en Pribenicka. Het volgende dik anderhalve uur lopen we er min of meer verlaten bij, slechts gadegeslagen door oude gevels, schone was en bomen. Ondanks de stilte begint Praag eindelijk te leven. Zonder de teflonlaag van het opgepoetste centrum blijkt de stad toch een lekker knapperig korstje te hebben.