Een zonsopkomst meemaken op de Karlsbrug, dat stond hoog op mijn verlanglijstje. Precies een jaar geleden was het zover. In het pikkedonker loop ik van de camping naar de tram en verbaas me er over hoeveel mensen al op zijn en op weg naar hun werk. Het is nog een pittige wandeling van de tram naar de brug en de duisternis wijkt langzaam. Vlakbij de Karlsbrug krijg ik in de gaten dat ik niet alleen ben. Heel veel fotografen staan op het midden van de brug, statieven opgesteld in een rij, wachten op de eerste zonnestralen. Daar wil ik niet bij staan. Ik ga eerst nog een tijdje bij de zwanen kijken, gelukkig ben ik daar alleen. Pas als de zon echt boven de horizon uitkomt ga ik terug naar de brug. De meeste mensen zijn verdwenen, terwijl het licht nog prachtig is.