Maandthema: Verrassingen in de trein van Praag naar Poprad

Door: Mariekedanbo

Geplaatst op Nov 19, 2012

Verrassingen in de trein van Praag naar Poprad.

Zelf houd ik het meest van ingecalculeerde verrassingen. Dat je vantevoren een plan hebt. En dat je stiekem ook al plan A tot en met Z hebt bedacht voor als het anders gaat. Ondanks of wellicht juist dankzij het feit dat ik een enorme reisplanner en controlefreak ben, kom ik regelmatig voor verrassingen te staan.

We zitten in de trein naar Poprad. Op het station staat tot onze verrassing onze trein niet genoemd op het perron. Vertrektijd is 24.00 en het is al 00.05, maar onze trein staat niet vermeld op de borden. Zo midden in de nacht voelt het idee de trein gemist te hebben niet fijn. Er staat wel een trein op het perron, zou dat hem zijn?

Ik vraag in het Engels aan een struise dame met bontmuts "Is this the train to Poprad?
"NJET! antwoord de forse Russin... Oeps ik had het haar niet mogen vragen, straalt ze uit. Autoritair wijst ze me terug en ik begrijp haar Russisch dat ik moet wachten op de volgende trein. Die paar woordjes Russisch die ik in Frankrijk heb geleerd helpen met niet veel, maar haar gebarentaal spreekt boekdelen.

Na enkele minuten arriveert gelukkig onze trein naar Poprad en wij stappen in. Tot onze verbazing hebben we geen privé slaapcoupé, maar delen we een zitcoupé met een stel Polen. Hoezo uitgerust aankomen, we zijn veroordeeld tot de hele reis rechtop zitten of onderuit te hangen.

Gelukkig zijn het vriendelijke mensen en ook zij zijn enigszins verbaasd als uit het gangpad nog een stel Polen aan komen zetten die bij ons gaan zitten. Zes volwassenen in één coupé is best wel krap. Uit hun tas halen ze een fles wodka tevoorschijn. "Not so strong" just taste. Hardstikke sterk spul natuurlijk, maar het ijs is enigszins gebroken.

Bijzonder was het ook om rond 4 uur 's ochtends uit het raam te kijken en veel reizigers te zien uitstappen met een ouderwets juk op de nek met links en rechts zwaarbeladen tassen. Die hadden duidelijk inkopen gedaan in Praag. Het back to basics gevoel dat dat bij me opriep zal ik niet snel vergeten. Je zult toch maar maandelijks met zo'n juk op je nek je boodschappen mee moeten sjouwen. En dat in het Europa van 2001.

Tja en eigenlijk was het voor mij niet zo'n verrassing dat de huttentocht in de Tatra's wederom door slecht weer niet van de grond kwam. Gelukkig waren we zo verstandig om vooraf de weersvoorspellingen op te vragen. We hebben wel enkele dagtochten kunnen maken langs de flanken van de Tatra's en mooi gewandeld in het Slowaakse Paradijs.

Tot slot hebben we nog vier dagen in Praag gekampeerd. Daar hebben we tot mijn verbazing ondanks de vele regen die met bakken uit de hemel viel ons prima vermaakt. Daarbij hielp het wel dat er op de camping een overkapte kookplaats was, zowel binnen als buiten, waar je gebruik van kon maken. Ook hadden we een goede stadsgids gevonden met wie we maar liefst drie keer een geleide wandeling door Praag hebben gemaakt.

De enige foto die ik van deze reis heb is wel een hele foute. Én alleen mensen én onscherp. Maar het was erg gezellig met onze lokale gids in de kroeg. Nu blijkt bij het plaatsen van deze blog de kwaliteit van de foto zelfs te slecht te zijn voor bij een blog. Zoiets verzin je toch niet...