Verplicht ontspannen in een kuuroord

Door: Madeleine

Geplaatst op Jan 31, 2014

Met zware basstem, rollende rrrrrr en heftig Duits accent gebiedt een struise Tsjechische me te ontspannen. Rrrielexxx…bast ze nog een paar keer vriendelijk terwijl ze me in een badkuip op pootjes helpt. Een metalen bad, in een van de behandelkamers van een gerenommeerd en populair kuuroord in het Tsjechische Karlovy Vary. Een behandelkamer waar je je zonder veel moeite honderd jaar terugwaant in de tijd. Kale witte muren, opgevrolijkt door een rijtje kippensoepgele tegeltjes. Het ruikt er zelfs een beetje naar kippensoep. Het douchegordijn in dezelfde kleur geel verbergt geen douche, maar een gammel krukje en simpel kledinghaakje. Ergens in een hoek een kamerscherm. Wellnesscentra in Nederland, eat your heart out!

Deze relaxsessie komt weer boven bij het uitzoeken van de foto's die ik gemaakt heb tijdens mijn reis naar Karlovy Vary, waar geneeskrachtig water overal op straat uit fonteintjes spuit en gezondheid de motor van het stadje is.

Kookwekker
Maar dat is voor het volgende blog. Hier staat mijn relaxervaring even centraal. Dus terug naar de badkuip met reukloos thermaalwater, dat wel lekker warm is. Aan mijn voeten een kraan om warm water bij te vullen. Boven me een touwtje met een oog eraan. Mevrouw Rrrielexxx legt met handen en voeten uit dat ik daaraan moet trekken als ik hulp nodig heb. En dat ik zeker niet zelf uit bad moet stappen, maar moet wachten tot ze terug is. Ze zet de kookwekker op 30 minuten. Vraagt nog even of ik ‘OK’ ben, roept nog een keer ‘relax’ en vertrekt. Daar lig ik dan. In die kale kamer met het rijtje gele tegeltjes. Ik probeer me te ontspannen en doe mijn ogen dicht. Na in mijn beleving een half uur, doe ik ze weer open, kijk op de kookwekker en zie dat er nog maar tien minuten voorbij is.

Paardenhaar?
Voor zover mogelijk ga ik weer in rrrrielexxxmode. En net op het moment dat ik denk ‘genoeg’ komt mijn persoonlijke assistente weer binnen. Ze helpt me uit bad. Ik verwacht dat ik naar het aankleeddouchegordijn mag. Mis. Vakkundig wordt ik naar het kamerscherm gedirigeerd waar een klein bed in de vorm van een brancard achter verstopt blijkt. Ze gebiedt me er op te gaan liggen in mijn natte handdoek en drapeert een kriebelig uitziende deken -van paardenhaar?- over de natte lap heen. De Tsjechische zet een kookwekker op 20 minuten en zegt dat ik me daarna mag aankleden. Ze schudt me vriendelijk de hand, kijkt me doordringend aan en zegt gebiedend ‘rrrrielexxx’, met een stem die nog een paar octaven dieper is. Wow, nog meer ontspanning. Ik worstel me door de tijd en spring verheugd overeind als de wekker afgaat en ik ‘gaar’ ben.

Het is vast goed voor lijf en leden, maar een kuur in een thermaalbad? Nee, dat is voor mij niet echt rrrielexxx.