Filmhistorie, een fotografen-oog, en fallas, 3 musea in Valencia.
Filmhistorie, een fotografen-oog, en fallas, 3 musea in Valencia.
Filmscenario uit Valencia.
Filmscenario’s naar boeken van een schrijver uit Valencia? Nieuw voor mij, in het Casa Museu Blasco Ibáñez ontdek ik deze Hollywoodconnectie. Rudolf Valentino en Greta Garbo spelen de hoofdrol in films naar romans van Vicente Blasco Ibáñes (1867-1928): Valentino beleeft zijn grote doorbraak en bereikt de sterrenstatus met The Four Horsemen of the Apocalyse, Garbo wordt in Amerika beroemd met Torrent en The Temptress. Ibáñez was jurist, schrijver en Republikeins politicus. In 1902 laat de schrijver, zoals veel rijke Valencianen, een “chalet” bouwen, een zomervilla aan het Malvarrosa-strand. Onder het Franco-bewind wordt de villa geconfisqueerd en raakt in verval, om in 1997 na een restauratie weer als een feniks te herrijzen, nu als museum. Neem op de eerste verdieping op het terras met zeezicht plaats achter de marmeren tafel, en je voelt de inspiratie voor een roman opborrelen. Geen fan van Ibáñez en geen filmfanaat?, pak hier dan een terrasje of neem een duik in zee, Valencia heeft fantastische brede zandstranden. Film(huis)liefhebbers kunnen verder terecht bij de Filmoteca, in Teatro Rialto aan het Plaza del Ayuntamiento, een fraai jaren ’30 gebouw in rationalistische stijl (in Nederland: denk Berlage), met een leuk café.
Schilder met het oog van een fotograaf.
Op naar het volgende museum: het Museo de Bellas Artes de Valencia San Pio V, een hele mond vol, maar hier vind je dan ook een mooie collectie in een indrukwekkend gebouw, een voormalig priesterseminarie. Er hangen grote Spaanse meesters als Velázquez, El Greco en Goya, maar ik word vooral verrast door de Valenciaanse schilder Sorolla. Joaquin Sorolla y Bastida (1863-1923) werkt enige tijd in het foto-atelier van zijn latere schoonvader, en dit zie ik in zijn schilderijen terug, in zijn kadrering en vooral in de prachtige manier waarop hij het licht vangt. Buiten Spanje is Sorolla bekend door zijn monumentale serie van 14 schilderijen, “Vision of Spain”, voor de Hispanic Society in New York. Dit is Valencia, dus we ronden het bezoek aan het museum af met een driegangenlunch op het terras (maart!) van het museumcafé. Het Museo de Bellas Artes ligt aan de oever van de drooggelegde bedding van de rivier de Turia. Na een vreselijke overstroming in 1957 werd de rivier omgelegd en ontstond hier een prachtig langgerekt park, de tuinen van de Turia. We steken over naar de andere oever, voor een bezoek aan het fallas museum.
Fallasmuseum.
Ik ben in maart in Valencia om de Paasprocessie mee te maken, maar eigenlijk is hét lente-feest van Valencia Las Fallas, dat net achter de rug is. De versieringen hangen nog in de straten, en op Plaza del Ayuntamiento staat nog het hekwerk, waarbinnen vanaf 1 maart elke middag vuurwerk is afgestoken, de mascletá, louter knallers en voetzoekers. Maar vooral draait het feest om de fallas, huizenhoge taferelen vol poppen, ninots, van papier maché, die op 19 maart, San José, in brand worden gestoken. Het feest vind zijn oorsprong in de middeleeuwen, toen de timmerlieden bij het langer worden van de dagen de planken waaraan hun kaarsen hingen in brand staken. Niet alles gaat in vlammen op, uit de ninots wordt een publiekslieveling gekozen en bewaard in het Museo Fallero. Sinds 1934 is zo een unieke verzameling ontstaan, die een leuk inkijkje geeft in dit volksfeest. Vanaf dit museum sta je met enkele stappen in icoon “CAC”, de Ciudad de las Artes y las Ciencias, het futuristische gebouwencomplex van de hand van architect Calatrava, waarmee Valencia zich vanaf de eeuwwisseling op de kaart zet. Maar dit complex is door anderen voldoende beschreven en afgebeeld. Andere optie: terug de stad in, om te winkelen, over markten te struinen, enzovoort enzovoort, genoeg te doen en beleven in deze veelzijdige stad!
www.casamuseoblascoibanez.com; www.ivac.gva.es; www.museobellasartesvalencia.gva.es; www.visitvalencia.com/es/que-visitar-valencia/museos/museo/museo-fallero