Valencia
Valencia
Spanje
Martinatsea
Valencia
“Wat praat jij Ne-der-land-s zeg”! Krijg ik meerdere malen te horen, tja na 4 maanden tussen Friezen en Hollanders leer je wel articuleren.. Gelukkig kreeg ik in Valencia des te meer de kans om weer lekker mijn woorden in te slikke. Nu ik zo’n tijd van huis ben besloot de helft van het thuisfront af te reizen naar Valencia om mij weer wat cultuur bij te brengen.
Na anderhalve maand op zee was ik toe aan een paar dagen in de haven, dagdiensten draaien en een beetje bijslapen voor we weer liggen te slingeren op zee. De eerste avond begon dan ook al goed toen ik met een buik vol Leffes om half 4 in slaap viel. Avond twee werd al beter met drie uur en avond drie klopte ik mezelf op de schouder met 2 uur in de nacht, was het niet dat we de volgende ochtend niet om 8 uur maar 7 uur begonnen.. En elke morgen denk je weer: Vanavond ga ik op tijd naar bed, vanavond doe ik rustig, tot je 4e avond de zon ziet opkomen en probeert nog 2 uurtjes slaap te pakken…
Valencia is een prachtige stad die de laatste decennia enorm is gerestaureerd en ontwikkeld. In de tachtiger jaren was er een serieuze overstroming van ‘Rio Turia’ de rivier die dwars door de stad loopt. Dit deed de stad beslissen om zuidelijk van de stad een nieuwe weg voor de rivier te graven en zo de oude rivierbedding droog te laten vallen. Er ontstonden twee opties: we maken er een snelweg van, dwars door de stad, of een park. Een van werelds beste beslissingen werd genomen door te kiezen voor het park, tegenwoordig slingert er dan ook een 8 kilometer lange groene strook door de stad. In Jardines del Turia is nu van alles te doen, van een atletiekbaan tot voetbalvelden of speeltuinen en van barretjes tot vijvers met fonteinen, alles omgeven door een grote diversiteit van planten en bomen.
In de monding van de rivier staan een vijftal prestigieuze gebouwen, die een parkeergarage met discotheek, een tennishal, een wetenschappelijk centrum en een museum voor moderne kust herbergen. Enkel voor deze gebouwen is Valencia al de moeite waard.
Daarnaast is er ook nog het oude centrum, in het midden vind je ‘De Kathedraal’ waar volgens de katholieke Valenciaan de ‘Holy Grail’ ligt bewaart. Hoe dan ook, met haar 81 meter hoge toren heb je een leuk uitzicht over de oude stad met 4 of 5 verdiepingen hoge huisjes, pannendakjes, dakterrassen en vooral veel airco’s.
Het schip doet niet zonder reden Valencia aan want na een week onderhoud verplaatsen we naar Dársena Interior, een moderne jachthaven die is aangelegd voor de 32e America’s Cup in 2007. Hier bevinden we ons tussen de crème la crème qua jachten en mensen die allemaal bij elkaar komen om naar de Grand Pri te kijken. We liggen midden in het parcours en wanneer deze snelheidsduivels beginnen te rijden is van praten aan dek ook geen sprake meer. Indrukwekkend is het om te zien hoe ze zich met twee tot driehonderd kilometer per uur over de baan jagen.
Toch ben ik blij dat ik samen met mijn afgereisde ouders het lawaai kan ontvluchten en een dag op de fiets de stad kan verkennen. Een dagje geen schip, geen water, geen werken en andere gezichten, in een stad waar niemand Engels spreekt en het toerisme nog niet is geëxplodeerd, maar de mensen wel vriendelijk zijn en.. o zo mooi...
Na 14 dagen beschaving ben ik nog vermoeider dan ik aankwam en met bijna tranen in de ogen varen we maandag 28 juni de haven weer uit richting Ibiza, terwijl moeders zich de armen uit het lijf zwaait vanaf de kade,
sterk spul hè..
Martin Verweij
Foto's
