Spaanse afspraken

Door: SuzanneGeudeke

Geplaatst op Aug 28, 2009

Afspraken maken is een hele kunst en vergt veel geduld, in Spanje tenminste. Als je afgesproken hebt om om acht uur naar de bioscoop te gaan, kan het heel goed zijn dat je om tien uur tapas gaat eten. Of dat je helemaal nergens naar toe gaat, omdat het regent (groot obstakel in het zuiden) of gewoon omdat ze (je Spaanse vrienden) geen zin meer hebben.


Daar sta je dan, als trouwe nietvermoedende Hollander, 5 minuten te vroeg je te verheugen op de film. Tien minuten later vraag je je af of je nieuwe Spaanse vrienden nog komen (wat zijn ze laat!). Een kwartier later of je de film nog haalt, na een half uur komt de eerste aankakken, na 40 minuten weet je da je de film zeker niet meer gaat zien, na 45 minuten arriveert de rest. Aangezien Spanjaarden redelijk optimistisch zijn (of naief?), loop je toch nog met z´n allen naar de bios om vervolgens te ontdekken dat de film toch echt op tijd begon. Dit verbaast natuurlijk iedereen.

Vervolgens moet er een nieuw plan bedacht worden. Met meer dan twee personen is dit vrijwel onmogelijk. Andere film? Het hele programma wordt nog eens uitgebreid bekeken. Nee, nu ze er over nagedacht hebben, hebben ze toch niet zo´n zin in een film. Biertje drinken? Ok. Waar dan? Café A is te ver, café B te saai. Oh en hoe gaat het trouwens met je studie? Heb je José nog gezien? Nee! Hij heeft het uitgemaakt met Sarah? Dit alles óf lopend (zonder duidelijke bestemming) óf nog steeds voor de bioscoop. Afijn, nog eens 45 minuten later besluit iemand dan dat iedereen naar café C gaat. Daar blijf je dan een uur en eenmaal buiten begint het feest opnieuw. Waar gaan we heen?


Zo suggereer ik nooit meer om van bar te veranderen. In Madrid heb ik daardoor namelijk eens een enorme vieze groene snot verkoudheid opgelopen. Zo´n taaie weetjewel, die niet weg wilt, ook al stoom je bijna je hersenen eruit. Maar dus. Nadat ik blij had voorgesteld om van bar te veranderen, hebben we een uur buiten voor de bar klappertandend in de kou gestaan, om eens even goed na te denken waar we dan heen zouden kunnen gaan, om te wikken en te wegen (en over andere dingen te kletsen), om uiteindelijk in een bar te belanden met vreselijke muziek, die niemand leuk vond. Naar huis dan maar? Uhmmm........