Ramptoerist, Het is altijd anders dan je denkt.
Sevilla
Spanje
Agrotewal
Ramptoerist, Het is altijd anders dan je denkt.
Kamikazetoerist zou het een bestaand woord zijn of zal ik het op de kaart zetten?
Deze vraag houdt me bezig sinds onze fietstocht in de omgeving van Sevilla. In het kort even wat vooraf ging aan onze verkapte zelfmoordpoging.
Voor het eerst met de camper op pad, vanzelf sprekend gaan de fietsen mee. Na een bijzonder koude start van onze reis, sneeuw, hagel en heel veel regen, konden eindelijk de fietsen gebruikt worden. Tenslotte hadden we al twee volle dagen zon en de temperaturen waren ook aangenaam.
De camper op een camperplaats gezet bij Gelves en we gaan nog wat onwennig op weg, het is vreemd om zomaar in een wild vreemde omgeving in een ander land op de fiets te stappen. Hoe moeilijk kan het zijn? Ik weet in welke richting Sevilla ligt en zo'n grote stad zie je niet over het hoofd. Keurig achter elkaar fietsend gaan we van start.
Al snel wordt duidelijk dat goede fietspaden ontbreken. We zullen een stukje over de weg moeten. Nou dat geeft niet, als echte Hollanders die veel fietsen moet dat niet uitmaken. Wel houden we ons aan alle verkeersregels. Fietsen aan de goede kant van de weg, steken over bij een zebrapad en ga zo maar door. Tot we van een drukke provinciale weg opeens bij een rotonde komen die ons dwingt de echte snelweg op te gaan. Hans mijn partner in crime gaat voorop omdat ik toch wel aarzel.
Niet zo zeuren, je bent toch geen oude muts moppert hij. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Tenslotte is hij een stuk ouder en wijzer en ook niet iemand die zo onbesuisd door het leven gaat zoals ik. Eerst denken en dan pas doen is zijn motto.
Maar wat te doen als je op de vluchtstrook rijdt en de snelweg veranderd in een heus klaverblad. Logisch gezien neem je dan de kortste weg. En het verkeer valt ook nog wel mee. Dus volgzaam als ik ben rijd ik braaf achter hem aan. Hoezo het verkeer valt mee, alsof iemand mijn gedachten heeft gelezen en me wil straffen, razen de auto's nu langs ons. Auto's in alle soorten en maten, vrachtwagens en zelfs een politieauto gaan rakelings langs ons.
Dit is niet leuk meer, niks vakantiegevoel. Het zweet gutst langs me nek naar beneden. Tot overmaat van ramp wordt de vluchtstrook erg slecht en begint mijn fiets onheilspellende geluiden te maken. En jawel hoor er breekt een stuk van de jasbeschermer af en ik kan niet verder. Zie het voor je, twee stuntelige Nederlanders op een snelweg, lekker even rommelen aan de fiets. Nou heel vrolijk word ik er niet van. Met ware doodsverachting stort manlief zich weer in het verkeer. Zemelaar, zegt hij over zijn schouder, we zijn er bijna en alles is toch goed gegaan.
Mooie gebouwen gezien, lekker ijsje gegeten en onze kennismaking met de stad vernieuwd.
En dan met lood in de schoenen starten we de terugweg. Nou ja, ik met lood en Hans vol frisse moed. We spreken af dat ik voorop rijd dan kan hij met in de gaten houden. Net de stad uit schiet met te binnen dat ik de TomTom in mijn tas heb en het instellen van de fietsroute zou toch moeten lukken. En jawel hoor boven het razen van het verkeer uit hoor ik mijn Vlaamse vriendin aanwijzingen geven. Het gaat goed, lekkere fietspaden en we gaan de goede kant op. Niks snelwegen lekker ontspannen toeren over de paden.
Tot ook TomTom ons de snelweg op stuurt. Na overleg waarbij Hans toch weer de snelweg op wil, ga ik in staking. Ik weiger nog een meter verder te gaan, heb het even over mijn grijze haren en zwakke hart (grapje). Een oplossing is ver te zoeken.
Maar niet voor een kleintje vervaart trek ik de eerste de beste wielrenner aan zijn hemd. Een geluk bij een ongeluk, het is een Deen die in Spanje woont en hij praat vloeiend Engels. Hij spreekt zijn verbazing uit over het feit dat we op zo'n zotte plek staan en hoort het verhaal van onze heenreis aan. Bereidwillig buigt hij zijn fietsrondje om en gaat ons voor tot de fietspaden in de buurt van de camperplaats.
Gelukkig zonder kleerscheuren terug bij onze camper, krab ik me nog eens op mijn hoofd. Deze tocht heb ik namelijk niet bedacht, maar is een tip uit een blad voor camperaars, waarbij staat dat je alleen een klein stukje over de snelweg moet. En voor de betweters iets gaan roepen, naast ons staan Fransen die ook naar Sevilla zijn gegaan, maar dan met de scooter. Ook zij vonden de tocht meer dan alleen maar spannend.
Foto's
