Trip naar Marokko - deel 9.1
Spanje
Europa
Flexmaister
Trip naar Marokko - deel 9.1
Omdat er weer een nieuwe maand ingaat, beginnen we deze week met een mooi stukje poëzie. Voor sommigen vooral bekend als “poesie”, in het gelijknamige album.
“Rozen verwelken, schepen vergaan…
…Als ik deze reis over mocht doen, had ik het precies hetzelfde gedaan”
Of door Stefan:
“Rozen verwelken, schepen vergaan…
…Leks houdt op met die onzin, we gaan achter de wijven aan!”
Maar goed, om terug te komen op het reisverslag…
De vorige keer zijn we geëindigd in stadje Gijón, waar we eigenlijk maar één dagje wilden blijven. Bij een bezoek aan de lokale Lidl (op een gigantische “centro commercial” net buiten de stad) zagen we echter op de folder dat ze een geweldige aanbieding kant-en-klare “couscous” verkochten voor slechts €2,99 per kilo! Wij dus met volle moed naar binnen met het idee dat we iedere lege ruimte van de bus zouden gaan vullen met deze Marokkaanse delicatesse, maar wat bleek… de aanbieding ging de dag erop pas in en er zat voor ons weinig anders op dan nog een extra dag door te brengen in deze stad. Niet dat we het hier zo erg vonden, maar het feit dat wij wegens ontbreken van een toilet in de bus altijd genoodzaakt zijn om buiten de deur te poepen, maakt het verblijf van meerdere dagen in een stad een minder fijne ervaring. Zeker wanneer de stad ook nog eens last heeft van een chronisch openbaar-toiletten-gebrek! Maar goed je moet er wat voor over hebben om 10 kilo kant-en-klare-alleen-nog-maar-opwarmen-en-dan-lekker-vreten couscous te bemachtigen!
Omdat het alweer een week of vier geleden was dat we onze onderbroeken hadden gewassen en het ondertussen al met vlagen begon te rieken uit de zakken met vieze sokken, vonden we dat het tijd werd om maar eens een wasje te gaan doen. We hadden hiervoor natuurlijk gewoon een wasserette op kunnen zoeken, maar als je “low-budget” reist, kost dat zo een week avondeten! Daarnaast was het de vraag of de wasautomaten van de Spaanse wasserettes de walgelijkheid van onze boxerslips wel aan zouden kunnen. Er zat niks anders op dan de kracht van de natuur te gebruiken. Enkel de kracht van het wassende zeezout en het kolken van een rivier zouden deze klus kunnen klaren. Toevallig vonden wij op dat moment “Playa de Cuave” waar naast een fijne branding ook nog eens met aanzienlijke kracht een bergriviertje de zee in stroomde! Na een grondige boenpartij op een platte steen was onze onderkledij door het natuurgeweld 2 maten groter en half versleten, maar wel weer okselfris en ontdaan van al het walgelijke wat wij erin achter hadden gelaten! (De Rainbow Warrior van Greenpeace kwam echter wel even kijken waar die enorme olievlek ineens vandaan kwam)
Jammer genoeg bleek het zo te zijn dat het ophangen van een waslijn op een openbaar strand in Spanje wordt beschouwd als wildkamperen! Nog geen 5 minuten nadat we de laatste druppelende sok op hadden gehangen, kwam er met grof geweld een Opel Frontera van de “Gardia Civil” onze kant op gescheurd. Met ons gebrek aan kennis over de Spaanse taal en het slechte Engels wat de gemiddelde Spaanse agent spreekt, duurde het enige tijd voordat we doorhadden dat we überhaupt iets illegaals aan het doen waren. We moesten de waslijn afbreken en het gevolg was dat we allemaal natte zooi in de bus hadden liggen. Mooi klote dus!
We vervolgden onze reis langs de schitterende kustlijn, op zoek naar surfspots, zon en een plek om de was te drogen. Mooie, ongerepte en pittoreske plekjes vonden we in overvloed. Elke dag was het prachtig weer, met een strak blauwe lucht, net geen dertig graden en een priemend zonnetje, maar waar we ook kwamen; geen goeie surf. De ene spot was er geen swell, terwijl de volgende spot een onvoorspelbare rommelige bende was. Vond je wel een keer een mooie golf, dan kon je er niet komen vanwege de stroming. Kortom, heerlijk vakantieweer, maar toch zeer binnenkort richting Portugal voor de betere sensaties.
Om voor het (pogen tot) surfen een beetje op kracht te komen heeft Leks vanuit Nederland een pak Nutrix meegenomen. Als er zo nu en dan eens wat melk over is, dan staat hij te popelen om de hapklare babypap voor kinderen vanaf 4 maanden om te toveren in een zoete lekkernij, door er een halve kilo suiker in te kieperen. Het handwarme papje wordt hierna door de smulpaap met genoegen naar binnen gelepeld, om na een boertje van 120 decibel lief te gaan snurken. Volgens de verpakking speelt dit goedje niet alleen een belangrijke rol bij de groei van kleine kindjes, maar bevordert het ook de mondmotoriek en de spraakontwikkeling (mits met een lepeltje toegediend)! Daarnaast is dit de ideale tussenstap van vloeibare naar vaste voeding. Opdat je maar een grote jongen mag worden Leks!
Fillempies van deze verhalen:
http://www.youtube.com/watch?v=D_5fEjMAE1c
http://www.youtube.com/watch?v=NE4DWH6Gw1E
http://www.youtube.com/watch?v=HSlGXg1S3qw
http://www.youtube.com/watch?v=wqYLDXyO66U
http://www.youtube.com/watch?v=KSysMTxAfqQ
http://www.youtube.com/watch?v=GhvPyp6qoX0
http://www.youtube.com/watch?v=Pm8Gk-bVzEs
http://www.youtube.com/watch?v=uowwxEeFTp8
http://www.youtube.com/watch?v=H1YFcF1_adE
Foto's
