Trip naar Marokko - deel 7.2
Spanje
Europa
Flexmaister
Trip naar Marokko - deel 7.2
Omdat Stefan zich nogal snel verveelt, besloot hij na veel twijfel toch maar een keer de legendarische Mundaka te gaan surfen. Het waren die dag wat kleinere golven waar je niet meteen in verzuipt of je board doormidden surft als je een fout maakt maar de rivier die bij laag water in zee stroomt (en dus voor mooie golven zorgt), stroomde erg hard! Stefan peddelde zich de tering om maar bij een brekende golf in de buurt te komen. Zwaar uitgeput en met weinig resultaat (5 leuke golfjes) kon hij met zijn laatste krachten de kant bereiken, waar hij ten aanzien van een man of 50 aanspoelde en een paar keer op zijn lip ging op de gladde rotsen en daarbij op 86 plaatsen zijn voeten verwondde. LOMP!
Wanneer we weer eens met onze veel te jonge vrouwelijke fans bij de bus zitten, komt ineens onze grote vriend Parkinson aangelopen. Vanwege de schreeuwende meisjes kan hij helaas niet even blijven hangen c.q. chillen, maar laat hij wel even weten dat hij een probleem heeft; hij krijgt zijn koffer niet dicht en moet morgen weg! Dit betekent dat wij eventueel wel wat (bijna nieuwe) gesponsorde spulletjes van hem krijgen. Even later komt hij terug met een Quicksilver Beachbag met daarin een paar Kustom slippers en schoenen en een Kustom T-shirt. Hiervoor heeft hij oer Hollandsche stroopwafels teruggekregen. Stefan, jaloerse hond als hij is, ”verbaasd” het dat Leks (als Big-Foot) dezelfde maat heeft als “Parko” en dus de slippers en schoenen past en hij niet. De afgunst is in zijn ogen te lezen, maar Leks had nieuwe schoenen nodig en Stefan heeft net nieuwe. Jaloezie is een mooi iets als je samen op reis bent.
De verdere avond begint goed, als we drinken met Tomathy, die met 6 (koude) flesjes bier bij de bus komt zitten. Vervolgens trakteren wij de nu weer/nog vriendelijke reus op home-made calimucho (rode wijn met cola), waarop hij ons weer meeneemt naar de kroeg, waar het bier rijkelijk stroomt. Na een paar uur zijn we weer bij de bus, waar ook Jarrod ons vergezelt voor nog wat calimucho en rosé. Pas als Leks zijn tanden gaat poetsen gaat het met Tomathy finaal mis. Opeens is hij kei agressief en mept Leks hard met de vlakke hand in het gezicht. Leks, meer onder zeil van de drank, dan van de klap, realiseert zich dat tandenpoetsen voor iemand zijn neus toch wel erg “respectloos” is. Stefan en Jarrod krijgen de nog steeds over de rooie reus met moeite terug naar zijn hotel.
De volgende morgen is het helaas een trieste mijlpaal. Het Mundaka tijdperk is voorbij en we moeten door. Ook de cameraploeg heeft het door en filmt nog even uitgebreid dat we Mundaka uitrijden. Als dank hiervoor hebben we nog wel even al hun footage over ons op een dvd-tje gekregen. Daarnaast kregen we, volgens Stefan superhippe, wollen Billabong mutsen. Joepie, nu kon hij de schoenen compenseren, doordat hij de mooiste muts mocht uitkiezen en leks er een heeft waarmee hij op een tuinkabouter lijkt.
Na Mundaka staat Bakio op het programma. Omdat er de middag van aankomst geen lekkere golven binnenkomen en er de volgende dag helemaal geen surf is, besluiten we maar een van de vele “Hiking Trails te gaan lopen in de bosrijke omgeving van het prachtige Bakio. Zowel in de bossen als langs de rotsen en kliffen langs de oceaan komen we fantastisch mooie plekjes tegen, zoals een 12e eeuwse kapel van St. Jacobus de 14e, heilige van de zeelui. 64x platgebrand door de Portugezen en voor het laatst opgebouwd door 1 man in 1568 m.b.v. een helikopter! (aldus uitleg van Leks).
Omdat er nog steeds geen golven waren, door naar het ultramoderne Bilbao, om de site te updaten en een nieuwe slaapzak voor Stefan te kopen. Bilbao is een stad die niets van sfeer, gezelligheid of enige vorm van uitstraling heeft, dus we rijden door, op zoek naar surf en avontuur. Volgende keer dus weer vanaf een nieuwe locatie, ergens aan de Golf van Biskaje!
Beeldmateriaal bij dit verhaal: http://www.youtube.com/watch?v=iTB308AWZJM
Foto's
