Doe-es-boerg

Door: Anneeke

Geplaatst op Jun 19, 2011

De vrouw in de Spaanse dorpswinkel begroet me hartelijk en geeft me twee klinkende zoenen waarna ze nog even in mijn wangen knijpt zoals mijn oma vroeger deed. “Ze komt uit Nederland” zegt ze tegen de mensen in de winkel. Een vrouw met een wandelstok neemt me belangstellend op. Een man in een blauwe overal neemt even zijn strooien hoed af ter begroeting. “Ze is hier regelmatig”, vervolgt de vrouw. “Helemaal uit Doe-es-boerg. In Nederland.” “Ah Doe-es-boerg”, zegt de man met de strooien hoed. “Mijn zoon heeft er gewerkt. Maar ik meende dat Does-es-boerg in Duitsland lag?” “Nou”, zeg ik. “het zit zo...” Maar voor ik de kans krijg het verschil tussen Duisburg en Doesburg uit te leggen, in Spanje vooral een fonetische kwestie, omdat de ui als oe wordt uitgesproken, zegt de vrouw van de winkel verbolgen: “Welnee hoe kom je daar nou toch bij. Doe niet zo dom. Die mevrouw weet toch zelf wel waar ze woont. In Nederland toch? Ik knik. “Zie je nou wel. Doe-es-boerg ligt in Nederland!” De meneer wordt nu geïrriteerd. “Mijn zoon, en dat weet ik zeker, woonde in Doe-es-boerg en dat ligt in Duitsland. “En het is een vieze stad.” voegt hij er triomfantelijk aan toe. “Dat klopt! Heel vies,” mengt de vrouw met de wandelstok zich nu in de geografische strijd. De winkelier is even uit het veld geslagen en kijkt me vertwijfeld aan. Dat ik Holandesa ben weet ze zeker, maar of het daar vies is? “Waarom kom je eigenlijk niet hier wonen?” “Tss”, doet de man met de hoed. Alsof een Duitse hier wil wonen. Die lui zijn zo eigenwijs!”