Een stenen koninkrijk

Door: Rolandmuis

Geplaatst op Apr 22, 2017

Weggestopt in het noordoosten van de provincie Madrid ligt Patones de Arriba verborgen. Ik kom al ruim 20 jaar met grote regelmaat in Madrid, maar dit dorpje heb ik nog nooit bezocht. Vanuit mijn verblijfplaats Alpedrete in de Sierra de Gudarrama rij ik met vrouw en kinderen in een uur naar onze bestemming via plaatsen als Soto del Real, Guadelix de la Sierra en Torrelaguna. De mooie namen contrasteren met de realiteit; meer dan rotondes en drempels hebben de dorpen niet te bieden. Alleen Manzanares del Real vormt een uitzondering, met haar 15e eeuwse kasteel als blikvanger. In Patones de Abajo slaan wij linksaf. Buiten het dorp stijgt de weg direct. een smal bergweggetje kronkelt een paar kilometer omhoog. Door de tegenliggers is het vaak passen en meten om ervoor te zorgen dat beide auto’s veilig verder kunnen. Bovenaan, net voorbij het Acueducto del Canal de Isabel II, is een miniem en chaotisch parkeerterrein. Ik heb het geluk dat een auto vertrekt en ik mijn auto langs de kant van de weg op een enigszins acceptabele plek kan parkeren.

Een korte wandeling brengt ons in dit voormalige koninkrijk. Koninkrijk? Ja, inderdaad. In de tijd dat de Moren de dienst uitmaakten op het Iberisch schiereiland, vluchtten sommige inwoners de bergen in. Hier behielden zij hun gewoonten en levensovertuigingen. Uit hun midden kozen zij een wijs en integer persoon en benoemde hem tot koning van Patones. Generaties lang, tot 1750, regeerden zijn nakomelingen over dit gebied.

De koningen zijn tegenwoordig verdrongen door restaurants. Patones de Arriba is een populaire plek voor Madrilenen voor een dagtocht en een goede lunch mag vanzelfsprekend niet ontbreken. De eerste gebouwen die wij passeren, zijn een souvenirstandje en een restaurant. Op het plein daarnaast verbreekt een grote cactus de grijze omgeving. Alles in het dorp – de huizen, de straten, de trappen, de muurtjes, het bruggetje – is gemaakt van leisteen. Het geeft dit dorp de authentieke uitstraling. Nauwe straatjes en trappen vormen een puzzel, maar Patones is zo klein dat de juiste route weer snel gevonden is. Net buiten de bebouwing verbindt een charmant bruggetje de twee oevers van een stroompje, de Arroyo de Patones. Het enige geluid komt van de wind. Patones de Arriba is een toeristisch rustpunt.

Ook wij moeten lunchen en kiezen voor El Poleo. Hoewel het 30 december is, nemen wij plaats op het terras. De zon schijnt en de temperatuur is voldoende om deze kans te grijpen. Een dagmenu is iets duurder dan gemiddeld, zoals valt te verwachten in een toeristisch dorpje. Dit restaurant is in de Spaanse versie van het kookprogramma Master Chef gebruikt door de typisch Spaanse keuken en de pittoreske ligging. Wij kiezen voor streekgerechten als sopa de castellana en patatas revolconas. Pas als bij de koffie de winterzon achter de bergen verdwijnt, wordt het frisser en zoeken wij onze auto weer op.

Meer lezen? Bezoek mijn site: rolandmuis.wordpress.com