Lkoedam

Spanje (Catalonië)

Door: Columbus Travel

Friday, July 20, 2012

God leeft niet in Frankrijk, maar in het binnenland van het Spaanse Catalonië. Ver verwijderd van de glamour van Barcelona en de kust, oefent het vredige platteland al eeuwen een grote spirituele aantrekkingskracht uit op gelovigen en rustzoekers van elke overtuiging.

Tekst Mark Mackintosh, Fotografie Tom van der Leij

Leven als God in Spanje

Ik ben de weg kwijt. Het donkere stenen trappenhuis van de gastenvertrekken komt uit op een lange zuilengalerij op de begane grond. Bij het vallen van de avond dringt hier vrijwel geen licht meer binnen. Iets verderop, in de binnentuin, zijn nog net de torenhoge cipressen zichtbaar die ik eerder op de dag zo bewonderde. Rode rozen trillen er in de Spaanse meilucht. De bel is zojuist gegaan. Het signaal voor het avondeten, weet ik, maar waar moet ik naartoe? Niet meer dan honderd meter naar rechts meen ik in het donker geschuifel te horen, van zacht leer op eeuwenoude stenen, maar zeker weten doe ik het niet. Dan voel ik ineens een klamme hand in mijn rug. ‘Ik ben het maar’, fluistert een hese stem. Ik adem uit, sluit twee tellen mijn ogen. Het is fotograaf Tom. Hij knikt in de richting van een grote houten deur, die zojuist op een kier is gegaan. Een dunne streep licht ontsnapt en valt op een dozijn in donkere gewaden gestoken mannen. Traag schuifelen ze één voor één naar binnen. We volgen ze op afstand, betreden een hal met hoge gotische ramen. Als op commando nemen de mannen plaats aan donkerhouten tafels die aan weerskanten van de ruimte staan opgesteld. Met een simpele knik gebiedt één man Tom en mij plaats te nemen aan twee tafels aan de linkerzijde. Er wordt geen woord gewisseld, elk oogcontact wordt vermeden. Een grijsaard neemt plaats in een nis hoog boven de zaal en begint, half in duisternis gehuld, spreuken in het Latijn te procla-meren. Zijn woorden weerkaatsen tussen de donkere stenen muren, maar niemand lijkt er aandacht aan te schenken. Een zware houten deur opent aan mijn linkerzij, en twee lijkbleke mannen verschijnen ten tonele (...)