Canarisch Carnaval 'The Pandabear Adventure'
Tenerife
Spanje
TravelGoom
Canarisch Carnaval 'The Pandabear Adventure'
Pandabeer...
Ik had me al op van alles ingesteld, me zelfs onderworpen aan de plaatselijke gewoontes met toenemende vrees.
Maar hier werd ik toch nog door verrast.
Een pandabeer, sterker nog, binnenkort een dronken pandabeer.
Zeer zeldzaam.
Ik denk dat weinig mensen het weten.
Het carnaval op Tenerife is na Brazilie de grootste ter wereld.
Hoofdstad Santa Cruz voorop, 10 dagen of als het even kan nog meer een kleurige feestende gekte.
Met beelden zoals je dat bij Brazilie bedenkt alleen net ietsje kleiner.
Op de een of andere manier zijn al die Spaanstalige landen gek op tijdelijke geslachtsveranderingen.
Het is vooral een vrouwending.
Giechelende onderbroekenlol in huizen vol vriendinnenclubjes die de meest lullige pakjes voor hun manlief hebben verzameld.
Benen worden geschoren, baardharen geharst, bh's maximaal gevuld, kunstwimpers verzegeld en de lipstick zo dik aangezet dat carnaval noodgedwongen wel twee weken moet duren.
De travestietendag lijkt het hoogtepunt van het feest en wij mannen staan het toe.
Zolang het genoeg is om de beklaagde emancipatie-achterstand bij vrouwlief voor de rest van het jaar te compenseren.
Je treft geen vrouw met een snor aan, andersom gebeurd er niets.
De travodag is de dag dat er geen mannen zijn, de straten enkele gevuld met rondborstig gelal, echt of onecht.
Manlief zo sensuel mogelijk gekleed met een hoogtonig giechelkoor daar als een stel slavendrijvers omheen.
U snapt mijn vrees.
Maar ik heb geluk.
Mijn postuur red me.
Geen hoge hakken in mijn maat, geen jurk in mijn lengte tenzij de gordijnen, twee aan elkaar geknoopte bh's is geen gezicht dus kwam er een alternatief.
Ik check even en trek dan mijn zwart-witte pak aan.
Ze hebben geluk, het pak is duidelijk van een vrouwtjes pandabeer.
Ik heb er vrede mee en zo dans ik twee uur later als beschermde diersoort tussen de travo's de avond van Santa Cruz in.
Het wereldnatuurfonds zou eens moeten weten.
Mijn knuffelgehalte maakt me populair.
Tussen de samba's en lambada's wordt ik geknuffeld, gekust, betast en bediend.
Schrik niet, dat laatste vooral in de vorm van volle glazen bier.
Het is even leuk maar ik wordt er ongemakkelijk van.
Als ik dan toch te maken krijg met zoveel intimiteit dan wil ik ook graag weten van wie.
Maar op deze avond kan ik het onderscheid tussen man of vrouw wel vergeten.
Daarvoor moet ik scherper zijn dan het prommilage me toestaat.
Er klinkt een luid boem-boem.
Een enorme jeep met daarachter wat wij een platte wagen zouden noemen komt de straat binnen.
De kar staat vol met palmbomen waaronder schaars geklede dames hun ranke heupen ritmisch wiegen.
Het is fijn om een stukje feminine zekerheid voorbij te zien komen.
Als hier een verklede man tussen zit dan draag ik mijn pak nog 2 weken.
Lichtelijk onder invloed droom ik weg bij de aanblik van het vrouwelijk schoon en bedenk waarom dit feest ook al weer carnaval heet.
Car-naval...
...karren met navels...
Dan een tik op mijn schouder.
'Vamos, tenemos un coche', klinkt het.
Ik wordt mee getrokken uit de meute.
Het is tijd om naar huis te gaan en er blijkt een lift geregeld te zijn.
Een paar straten verder op staat de auto.
Het is een Fiat.
Zo'n kleine vierkante...
p.s. helaas geen eigen foto's (waar laat een pandabeer zijn camera?)
Foto's
