Bronwandeling La Palma
Bronwandeling La Palma
Ver weg verstopt tussen de diepe groene dalen van noordelijk La Palma liggen de waterrijke bronnen van Marcos en Cordero. Om er te komen moet je een heel rijtje aan tunnels door die je parallel aan het waterkanaal steeds verder het onbegaanbare en wonderschone binnenland van dit kleine Canarische eiland in brengen.
'Nummer 3 is de langste.'
'-Hoelang?'
'347 meter.'
'-En die natte?'
'Weet ik niet hoelang maar erg nat heb ik begrepen.'
'En welke is dat?'
'-De 12e volgens mij.'
Ik loop bukkend door de eerste en heb in het pikkedonker mijn zaklamp nodig. Deze tunnel is goed te doen, ik kan met mijn bijna 2 meter een groot deel rechtop lopen. Als ik mijn zaklamp even uit doe ervaar ik hoe het maximaal donker is met het haast hypnotiserende ruisende water naast me als enige oriëntatie. Als ik het daglicht weer zie gaat de afgrond naast het smalle pad honderden meters naar beneden. Maar kort want tunnel 2 en 3 volgens snel. Ik leer dat 347m schuin en bukkend lopen geen hobby van me gaat worden en het is een lekker idee dat we veruit de langste tunnel vroeg in onze wandeling hebben gehad.
Na elke tunnel is het uitzicht in het diepe dal net weer anders. De drinkflessen mogen leeg want ze zijn makkelijk aan te vullen met het snelstromende water in het kanaal. Zo gaan we tunnel voor tunnel verder nieuwsgierig naar de 12e in de rij. Daar gaan we niet droog blijven is ons verteld. Geen ramp met de warmte waarin we lopen maar wel een spannende toevoeging aan deze prachtige wandeling.
Ik heb een poncho meegebracht. Nodig om mijn rugtas en camera, en stiekem ook mezelf, te beschermen. We zijn bij tunnel 12 en kunnen horen dat het nat wordt. Ik wist niet dat water zoveel verschillende geluiden kon voortbrengen. De eerste stappen leveren vooral natte voeten op daar het water ruimschoots over de randen van het kanaal stroomt. Dan komen langzaam de druppels van het plafond, grote dikke en vooral zeer effectieve druppels, ik ben blij met mijn poncho. Het laatste deel veranderd langzaam van een doorsnee douchekop naar een heuse jetstream waarbij ik nog een groot deel moet bukken ook. Alles wat niet poncho-gedekt is wordt nat, drijfnat. En zo staan we lachend uit te lekken aan het eind van de tunnel en zien we verderop de Marcos bronnen als een verzameling glinsterende stroompjes langs de bergwand glijden.
De bronnen zijn een heerlijke pauze plek die we zowaar alleen hebben. De meeste andere wandelaars lopen voor ons. We voeren de hagedissen die naast ons komen zitten, vullen de flessen met het verse water en genieten van de wonderschone omgeving waar de vogels moeite moeten doen boven het klaterende water uit te zingen. Na nog een tunnel komen we bij de Cordero-bron, net zo mooi en het hoogste punt van onze wandeling. Vanaf hier gaat het ruim 1000m naar beneden, een tocht door smalle ravijnen en bossen vol varens waar we nog ruim 3 uur over zullen doen. Geen tunnels en geen water meer, dat hoeft ook niet want Marcos en Cordero hebben ons ruimschoots voorzien.
Praktisch:
Vanaf het informatiebord ca. 500m voor het bezoekerscentrum van Los Tilos gaan taxibussen naar het beginpunt van de wandeling. Een rit van een uur over slechte wegen die alleen met een 4x4 te rijden zijn. Kosten in juli 2019 waren €15,- p.p., reserveren was niet noodzakelijk maar wordt wel aangeraden. De eerste 2 uur van de wandeling door de tunnels naar de bronnen zijn vlak. Daarna daal je de 3 uur af naar het bezoekerscentrum. Wees goed voorbereid op deze tocht, zeker qua schoeisel gezien de steile afdaling, neem o.a. een zaklamp mee. Wil je meer info stuur dan even een berichtje.
Note: foto's zijn deels videostills