Een paradijselijke droom viel in het hemelsblauwe water
Een paradijselijke droom viel in het hemelsblauwe water
Formentera is het kleine zusje van Ibiza. Er gaan geen vliegtuigen naar toe, de enige mogelijkheid om er te komen is met de ferry vanaf het Spaanse vasteland. Of je kunt even vanaf Ibiza oversteken natuurlijk.
Als je de film "Lucia y el Sexo" mag geloven is Formentera een ongerept eiland, dat je met een blote borst in de wind op je scooter kunt verkennen zonder ook maar iemand tegen te komen. Waar je uitgebreid (weer in je blootje) modderbaden kunt nemen, zonder dat ook maar iemand je stoort. Op Formentera wonen de mensen in lieve witte huizen met een fantastisch uitzicht. En deze mensen baden in het hemelsblauwe water en zonnebaden op verlaten stranden.
Ik geloofde de film "Lucia y el Sexo". Of wilde er graag in geloven. Ik wilde geloven in het paradijselijke, de ongereptheid, de eenzaamheid.
Na een ietwat barre overtocht met de ferry viel mijn paradijselijke droom echter een beetje in het hemelsblauwe water.
Borsten heb ik gezien ja, al kwam ik daar niet voor hoor, de meerderheid van plastic.
Scooters heb ik ook gezien, je ontkomt er niet aan. Ze zoemen als grote zwermen zwarte horzels over het eiland.
De modderbaden worden bevolkt door hordes blote mensen die zich samen in een moddergat proppen.
De kleine witte huisjes heb ik niet kunnen ontdekken.
Alleen ben ik niet geweest, ik werd ten alle tijden omringd door welgevormde Italianen die in hun kleine witte speedo over het volle strand paradeerden.
Dat van het hemelsblauwe water was wel waar. Zoiets had ik nog nooit gezien! Om je toch even in het paradijs te wanen zet je dus gewoon je duikbril en je snorkel op, waadt het hemelsblauwe water in en laat je even betoveren door de stilte van de onderwaterwereld.
Of ik terug zou gaan? Ja hoor, maar zonder "Lucia y el Sexo" in mijn hoofd en niet in Juli!