Barcelona
FC Barcelona en het doel
Op de bucketlist van mijn vriend stond ‘Een wedstrijd bijwonen van FC Barcelona in Camp Nou’. Iets met beste club ter wereld en het grootste stadion van Europa.
Waar ik denk ‘het is mooi om dromen te hebben’ had hij op een druilerige zaterdagmiddag twee kaartjes geregeld voor zo’n wedstrijd.
Op voorwaarde dat we er een paar dagen Barcelona aan vast zouden knopen, ging ik mee. Liefde is…de gekkigheid van je vriend steunen. Toch?
Nu had ik al andermaal met een reisgids langs de must-sees van deze stad gewandeld, dus deze keer zouden we vooral doelloos genieten.
Wat onwennig wandelden we de eerste ochtend door de stad (zo’n reisgids geeft toch ook wel houvast). Onherroepelijk kwamen we uit bij de Ramblas. Als twee druppels dauw gleden we als vanzelf richting deze toeristensloot.
Snel toch maar even een kaartje gepakt om bij te sturen richting een of andere leuke wijk.
De plattegrond verdween snel in de tas en we konden weer verder dwalen. Het was zondag. Dus al hadden we een doel voor ogen, dan nog zou het waarschijnlijk gesloten zijn.
Want zondag in Barcelona is écht zondag. Daar waar in de meeste steden de winkels toch gewoon open zijn, houden de Catelanen zich wel strikt aan de dag des Heren.
Onze ogen gleden over de mooie gevels, we wandelden door parken (wel open!) en stuitten per toeval op een terrasje in de zon voor onze lunch.
Uiteraard was De Wedstrijd onvergetelijk. Of kwam dat omdat we eindelijk toch een doel hadden? Twee zelfs.